«Երբ թխելու ընթացքում ուռչում էր մարդակերպ թխուկի որովայնի հատվածը, նշանակում էր, որ իրենց տանն այդ տարի բալիկ է ծնվելու: Իսկ տղամարդ թխուկի գլուխը եթե ուռչում էր, նշանակում էր, որ տարին նյութական հարստության և տղամարդու կողմից տուն բերվող բարիքի տարի է լինելու: Դրանք կոչվում էին «Ասիլ-Բասիլ» կամ «Ասիլ-Վասիլ»: Հիմա այդ թխուկների և տերահացի գաղափարը վերածնունդ է ապրում: Մենք մշակույթը պետք է փաթեթավորենք ժամանակաշրջանին համապատասխան՝ արդիականացնելով և սիրել տալով»:
