«Պլատոնն ու Արիստոտելը քաղաքականության մասին գրում էին այնպես, կարծես կանոններ էին հաստատում գժանոցի համար: Իսկ եթե նրանք ձեւ էին անում, իբր խոսում են կարեւոր գործերի մասին, ապա դա զուտ այն պատճառով է, որ գիտեին. խելագարները, որոնց նրանք դիմում էին, իրենց թագավորներ եւ կայսրներ էին պատկերացնում: Նրանք ընդունում էին այդ խելագարների հասկացությունները, որպեսզի զսպեն նրանք խելագարությունը,
