Het land van duizend meningen, vol groepen van protest en wars van betutteling, was eind jaren negentig in de ogen van muziekproducenten Fluitsma en Van Tijn nog iets vrolijks. Iets om trots over te zingen; de – toen 15 miljoen – Nederlanders schreef je immers geen wetten voor. Die duizend meningen zijn er nog steeds, de protesten ook. Al lijken die de afgelopen jaren te zijn verdubbeld, verhevigd misschien wel, verhard.
