“Had Netanyahu dan verwacht dat die twintig gegijzelde Israëli’s wél voldoende eten zouden krijgen?”

“Je moet het toch maar durven: het Internationale Rode Kruis om hulp vragen, luttele uren nadat je één van hun hulpposten bombardeerde”, schrijft politiek journalist Astrid Roelandt. “Voor Netanyahu mag iedereen in de Gazastrook sterven van ontbering, maar de Israëlische gijzelaars liefst nog even niet. Nochtans is het al lang duidelijk dat die voor hem niet meer zijn dan ‘collateral damage’.”