Hij is de bekendste klankman van het land – in liefst van al die typische rode short, gemaakt door zijn vrouw van een oud tafellaken. De bon vivant met veel lachers op z’n hand. Maar onder de warrige, grijzende kruin van Pascal Braeckman zitten zorgen. Over werk. En over kleinkinderen, voor wie hij geen opa kan zijn. “Soms moet ik er eens uit, anders hou ik het niet vol.”
