1000-letnia receptura niszczy lekooporne bakterie. Skład: czosnek, cebula, krowia żółć
![1000-letnia receptura niszczy lekooporne bakterie. Skład: czosnek, cebula, krowia żółć](https://www.focus.pl/uploads/media/default/0001/38/cyfrowa-wersje-medicinale-anglicum-mozna-znalezc-na-stronach-british-library-fot-the-british-library-board-royal-12-d-xvii.jpeg)
„Antyczbiotyczna” warzywna pasta przyrządzona według 1000-letniej receptury dała radę tam, gdzie współczesne antybiotyki nie mogły już pomóc. „Maść wzrok naprawiającą” odkryto w spisanym w IX wieku staroangielskim poradniku medycznym Medicinale Anglicum (ang. Bald's Leechbook).
<p>Użyte w lekarstwie składniki – czosnek i cebula – są w pełni naturalne, mają silne antyseptyczne działanie i wydają się skutecznie zwalczać szczepy bakterii które uzyskały odporność na współcześnie stosowane farmaceutyki. W przepisie wymieniono w odpowiednich proporcjach: czosnek, cebulę (ew. pora, naukowcy mieli problem z tłumaczeniem – red.), krowią żółć i wino.</p>
<p> </p>
<blockquote class="twitter-tweet">
<p dir="ltr" lang="en">Could a 1,000-year-old natural remedy be used in future as an antibiotic?<br />
<br />
Read The Week's report on new research by Dr Freya Harrison (<a href="https://twitter.com/friendlymicrobe?ref_src=twsrc%5Etfw">@friendlymicrobe</a>) of <a href="https://twitter.com/WarwickLifeSci?ref_src=twsrc%5Etfw">@WarwickLifeSci</a>: <a href="https://t.co/rqUpWjERhG">https://t.co/rqUpWjERhG</a></p>
— Warwick Newsroom (@warwicknewsroom) <a href="https://twitter.com/warwicknewsroom/status/1288402550270697473?ref_src=twsrc%5Etfw">July 29, 2020</a></blockquote>
<script async src="https://platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script>
<p> </p>
<p>Naukowcy przygotowali w laboratorium 75 partii tej „maści” (na wszelki wypadek część z cebulą a część z porem) i poddali ją różnym eksperymentom. Z <a href="https://www.nottingham.ac.uk/news/pressreleases/2015/march/ancientbiotics---a-medieval-remedy-for-modern-day-superbugs.aspx">wcześniejszych doświadczeń</a> ze średniowieczną miksturą wiedziano, że jest skuteczną bronią na gronkowca złocistego (S. aureus). Teraz eksperyment rozszerzono o inne szczepy i przedstawiono całość w formie <a href="https://www.nature.com/articles/s41598-020-69273-8#Sec9">naukowej publikacji</a>.</p>
<p style="text-align:center"><iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/PX-tO41ghgs" width="560"></iframe></p>
<p>Jessica Furner-Pardoe z <a href="https://warwick.ac.uk/newsandevents/pressreleases/medieval_medicine_remedy">Uniwersytetu w Warwick</a> pokazała jak silna to broń, szczególnie wobec bakterii tworzących trwałe struktury zwane biofilmami. Gdy drobnoustroje atakujące organizm tworzą taką tarczę ochronną, zwiększa się ich odporność na terapie lekowe a tym samym zjadliwość infekcji. S. aureus należą właśnie do tej kategorii bakterii.</p>
<p style="text-align:center"><img alt="" src="/uploads/media/default/0001/38/7d6460cc5a363247172fa97f46c240e2caae364f.jpeg" /></p>
<p class="burda-caption" style="text-align:center">University of Warwick</p>
<p> </p>
<p>Żeby przebić się przez „tarczę” biofilmu z środkiem przeciwbakteryjnym wymaga antybiotyków skoncentrowanych setki do tysięcy razy mocniej niż gdy walczy się ze swobodnie poruszającym się przeciwnikiem. W najtrudniejszych przypadkach lekarze próbując powstrzymać zakażenie krwi decydują się na amputację kończyny.</p>
<p>Tymczasem coś w 1000-letniej czosnkowo-cebulowej maści na oczy sprawia, że biofilm rozpada się. Nie tylko ten produkowany przez bakterie gronkowca złocistego, ale i inne infekujące rany i tworzące biofilm, jak typowo szpitalna bakteria Acinetobacter baumanii czy lekooporne Stenotrophomonas maltophilia albo wywołujące sepsę gronkowiec S. epidermidis i prowadzący m.in. do anginy paciorkowiec S. pyogenes.</p>
<p>– Mamy nadzieję, że ta receptura może pomóc w leczeniu m.in. infekcji stóp u diabetyków. To skrajnie trudne do leczenia przypadki, często wymagające amputacji – mikrobiolożka Freya Harrison z Centrum Nauk Biomolekularnych na Uniwersytecie Warwick <a href="https://www.cnn.com/2020/07/28/health/medieval-remedy-antibiotic-resistance-alternatives-scn-trnd/index.html">powiedziała CNN</a>.</p>
<p>Minusy? Mazidła trzeba używać w formie którą wymyślono 1000 lat temu. Gdy próbowano oczyścić składniki lub stosować je oddzielnie, antybakteryjny efekt leku był dużo słabszy. Autorzy opracowania widzą w tym przejaw typowego problemu powstającego przy zderzeniu medycyny naturalnej z nowoczesną farmaceutyką.</p>
<p>Często z konieczności ignoruje się potencjalnie skuteczne lekarstwa, bo do ich zbadania naukowcy próbują wyizolować pojedyncze składniki ziołowych mikstur. Często nie dają rady albo to z czym zostają nie działa. W puryfikacji ”magia” i skuteczność dawnych mikstur gdzieś ginie. Historia uczy, że naturalna medycyna działała właśnie dlatego, że składniki leków działały na siebie nawzajem w pierwotnej formie.</p>
<p style="text-align:center"><img alt="" src="/uploads/media/default/0001/38/605c7502c7c2d316ffa1e7f56d2a5dcbce5d7eac.jpeg" /></p>
<p class="burda-caption" style="text-align:center">The British Library Board (Royal 12 D xvii)</p>
<p> </p>
<p>– Zrozumienie zależności między naturalnymi składnikami a ich antybakteryjnym działaniem może pomóc stworzyć nowy sposób przygotowywania antybiotyków opartych o roślinne produkty – piszą autorzy analizy saksońskiej maści na oczy.</p>
<p>Przykład? Wino w składzie mazidła samo w sobie niewiele znaczyło, nie reagując w żaden zauważalny sposób na bakterie. Ale gdy usunięto je z receptury, to średniowieczne lekarstwo nagle stawało się bezużyteczne wobec biofilmu tworzonego przez bakterie gronkowca. Czyli jakieś właściwości ma, nie wiadomo tylko dokładnie jakie. To samo działo się gdy z przepisu kasowano cebulę czy krowią żółć.</p>
<p>Co ważne, w laboratorium wykazano, że średniowieczna „maść wzrok naprawiająca” nie szkodzi ludziom czy myszom na poziomie komórkowym. Nadaje się więc do dalszego badania. Cyfrową wersję Medicinale Anglicum można znaleźć na stronach <a href="http://www.bl.uk/manuscripts/FullDisplay.aspx?ref=Royal_MS_12_D_XVII">British Library</a>, a jej opracowanie z połowy XIX wieku, dające się zrozumieć każdemu władającemu współczesnym językiem angielskim dostępne jest na serwisie <a href="https://archive.org/details/leechdomswortcun02cock/mode/2up">archive.org</a>.</p>
<p><br />
Zdjęcie główne: ksiazka.jpg Podpis: The British Library Board (Royal 12 D xvii)</p>