Wyobrażamy sobie szlachciurę z sumiastym wąsem, który wydąwszy pękaty brzuch, niełacno skrywany pod długim i barwnym kontuszem, władczo dogląda pracy swych poddanych. Takie, bądź co bądź satyryczne ryciny z epoki, mają z rzeczywistością tyle wspólnego, co koń z koniakiem.
