Туган авылымны һич онытмыйм, Урамнарын, Янга буйларын. Мәңгелеккә йөрәгемдә минем, Яшь гомерем, бала чакларым. Көтү көтә идек болыннарда, Иртәләрен йоклап калганда, Яшьлегебез үтте — сизми калдык, Алсу таңлы авылым куенында. Язгы сулар ага дәрьяларга, Никтер яшерә …
Читать полностью →
