Reha Çamuroğlu - Sorular zinciri

Türkiye'nin havası giderek ağırlaşıyor. Hani şairin dediği hal; “hava kurşun gibi ağır”. Bir nefes alalım derken, soluk borumuza bir el yapışıp sıkmaya başlıyor.

Artık eskiden olduğu gibi “nasıl da heyecanlı bir ülkede yaşıyoruz” diyerek şakalar yapacak halimiz de kalmadı.

Sadece geçen haftaya bir göz atmak dahi durumun vahametini ortaya koyuyor. Sorular soruları doğuruyor.

Rus uçağı ve Rusya'yla ilişkilerin geldiği hal;

1) Rus uçağını hava sahamızı ihlal ettiği için vurduysak Yunan uçaklarının ihlallerini yahut bizim uçaklarımızın Ege'deki ihlallerini nasıl ve neyle izah edeceğiz?

2) Bütün dış politika meselelerini “milli mesele” ilan edip “tartışılmaz” bir noktaya koyarsak bu ülkenin geleceğini ve bugününü belirleyen kararları kim nerede alacak?

3) CHP ve MHP bu konularda AKP ile milliyetçilik yarışına girerse bundan kim kârlı çıkacak?

4)Sayın Başbakan'ın defalarca söylediği gibi eğer Rusya dost bir ülke ise biz bu işi neden yaptık?

5) Bazı köşe yazılarında yahut siyasetçi yorumlarında dile getirilen “iş savaşa varmaz” güveni nereden ileri geliyor? Bilinen bir garanti mi var yoksa savaşların bir anda çıkabildiğine dair tarihî; örnekler konusunda derin bir cehalet mi var?

Haftanın ikinci vahim olayı, Cumhuriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ve Ankara Temsilcisi Erdem Gül'ün tutuklanması. Bu tutuklanmaların doğurduğu sorular;

1) Bu tutuklamalar Sayın Cumhurbaşkanı'nın “Onu öyle bırakmam.” cümlesiyle bağlantılı mıdır?

2) Eğer bağlantılıysa hâlâ hukuk denilen bir kavrama nasıl inanılacaktır?

3) Eğer Can Dündar ve sevgili Erdem Gül “casus-luk” gibi vahim bir suç işlemişlerse Türkiye'de yandaşı olsun muhalifi olsun, bu suçu işlemeyen kimse kalmış olabilir mi?

4) İddia edilen “terör örgütü”nün terörüne ilişkin bir kanıt var mıdır? Eğer var ise Can Dündar ve Erdem Gül bu hayalî; terör örgütüne hangi hayalleri ile destek olmuşlardır?

5) Sayın Başbakan “Bizim uluslararası ceza mahkemesinde yargılanmamız hedeflendi.” dedi. Bu durumda Sayın Başbakan'a düşen, böyle bir durumun var olmadığını büyük bir şeffaflıkla ortaya koymak olmaz mıydı?

İnsanın gülesi geliyor saçmalıklara ama maalesef gülünecek olaylar yaşamıyoruz. Belki ileride 12 Eylül döneminde olanlara sonradan gülebildiğimiz gibi bunlara da güleceğiz. Hani polisin evde Karl Marx resmi bulup da gence “Nur yüzlü baban da var sen nasıl anarşist oldun?” demesine gülmemiz gibi.

Sadece bir haftaya sığan olayların en vahimi ise hiç şüphesiz Tahir Elçi'nin katledilmesidir. Belki de hiç bitmeyecek sorular zinciri oluşturmuştur;

1) Vahim ölüm olay gerçekleşir gerçekleşmez niçin bir “suikast mı, kaza kurşunu mu” tartışması ortaya atılmıştır?

2) Başbakan önce ikisine de ihtimal verdiğini açıklamış mıdır? Başbakan Yardımcısı Sayın Numan Kurtulmuş niçin “suikast” sözcüğünü kullanmıştır?

3) Bir büyük şehir merkezi, savcı ve olay yeri inceleme ekipleri için bile, girilemez haldeyken hangi yetkili hangi devlet otoritesinden bahsedebilecektir?

4) Videolarını seyretmek talihsizliğinde bulunduğumuz cinayet anında ortaya çıkan vaziyet, atılan yüzlerce kurşun fakat ensesinden tek kurşunla öldürülen bir hedef, kimsede soru işareti uyandırmıyor mu?

5) İkide bir tweetlerden vesaireden hakaret davaları açılan, insanları tutuklanan bir ülkede merhum Tahir Elçi'ye gönderilen tehdit e-mailleri ve tweetler neden soruşturulmaz?

Değerli okurlarım, bir ülkenin iç ve dış politikaları birbirinin aynasıdır. Bazen biraz gecikmeli de olsa birbirini mutlaka yansıtırlar. Söz gelimi demokratik bir ülkede bir sabah kalkıp kendinizi komşunuzla savaş halinde bulmazsınız. Rusya'nın bizim dış itibarımıza vurmaya çalıştığı darbelerden söz edilen bu günlerde, biz, bu itibara kendimiz ne kadar katkıda bulunuyoruz bunu sorgulamalıyız.