Ahmed Şahin - Yılbaşında kendimizi hesaba çekiyor muyuz?

Düşünen her insan hemen anlar ki, geçmişte dedelerimiz, onların da baba, dede ve nineleri de yaşamışlardı bu dünyada. Ama şimdi onlardan bir eser yoktur burada. Amelleriyle baş başa kalıyorlar orada. Şu anda onlara sorma imkânımız olsa da desek ki:

- Biz de sizin gibi hayatı tüketiyoruz burada. Ne tavsiye edersiniz bizlere oradan?

Önce gidenlerin ısrarlı cevapları bizi uyarmaktan başkası olmayacaktır:

-Bizler hayatımızı tam değerlendiremedik, siz bari aldanmayın, sayılı günlerinizi haramlardan, günahlardan korunarak, sevaplarla ibadet ve itaatle değerlendirerek, hesabını verebileceğiniz sevap dolu bir hayatla gelin buraya. Şunu unutmayın ki, gafilce ve dalgınca tüketilen bir ömrün sonu burada derin pişmanlıktır. Biz bu derin pişmanlığı olanca acılığıyla yaşıyoruz burada. Siz bari kaçırmayın fırsatı da, pişman olmayacağınız bir hayat yaşayarak gelin buraya!.

-Ne dersiniz varacağımız yerden gelen bu ısrarlı uyarı ve ikazlara?

Gerçekten biz de onlar gibi pişmanlık duyacağımız bir hayat mı yaşıyoruz yoksa burada? Hep cismanî; ihtiyaçlarımızı düşünüyor, cesedimizi beslemeyle mi yetiniyoruz?. Kalbî;, ruhî; hayatımızı ihmal ettiğimizin farkında dahi olamıyor muyuz yoksa?.. Eğer öyle ise aklımızı başımıza alıp düşünmemiz gerekmez mi hiç olmazsa bu yılbaşında? Hayatımızdan bir seneyi daha tükettiğimizi düşünmemiz gereken bu günlerde?

Hayatını düşünmeden tüketenlere Hazret-i Kur'an ‘gafilce yaşayanlar' tarifi yapmaktadır.

-Onlar zaten düşünmeden gafilce yaşayarak gelenler!

Gazali Hazretleri bu konuda bizleri düşündürmek için ibretli misallere dikkatimizi çeker.

Masum bir öğrenci çok sevdiği hocasını vefatından sonra rüyasında görünce en çok merak ettiği sorusunu şöyle sorar hocasına:

-Aziz hocam der, bizden önce giden sizler nasılsınız orada. Neleri tavsiye edersiniz oradan bizlere?

Evladım der, merhum hocası, buradakilerin en büyük pişmanlığı, oradaki hayatı gaflet içinde geçirmenin acı pişmanlığıdır. Herkes dalgın yaşadığını, düşünmeyi ihmal ettiğini, bir gün buraya geleceğini hesaba katmadan bir ömrü tükettiğinin acısını duyuyor burada. Siz bari aynı hataya düşmeyin, hayatınızı gaflet içinde tüketmeyin. Bir gün buraya geleceğinizi hesap ederek ibadet ve itaatlerinizi, hizmet ve hayırlarınızı orada tam yaparak hesabınızı verebileceğiniz bir sevap sermayesiyle gelin buraya. Sonra siz de bizim gibi bir ömrü gafletle tükettik, sermayesiz geldik buraya.. diye feryat edersiniz ama hiç faydası olmaz bu son pişmanlığınızın burada!..

Evet, Gazali Hazretleri masum bir öğrencinin vefat etmiş hocasından aldığı gaflete dalmadan yaşama uyarısını böyle anlatıyor hayatını gaflet içinde tüketen bizlere.

-Bu durumda ne diyorsunuz, biz de bir düşünsek mi fırsatı kaçırmadan burada? Gerçekten bizler de öncekiler gibi gaflet içinde mi yaşıyoruz burada? Biz de harcadığımız sene sonunda, harcayacağımız yeni senenin de başında nefsimizi bir hesaba çeksek mi? En azından hesabını veremeyeceğimiz yanlışlarımız olduysa tövbe, istiğfarla onları bir daha tekrar etmeme kararı alsak mı? Yapamadığımız ibadetlerimizi, hayır hasenat hizmetlerimizi de yapma azmine girsek mi bu yılbaşında? Fırsatlar geçmeden, sahip olduğumuz imkanlar da uçmadan!

-Yoksa boş mu ver? Ömrümüzden bir sene daha gittiği halde, sanki bir sene daha kazanmış gibi ‘vur patlasın çal oynasın' düşüncesizliğine düşenlere biz de katılarak malum tekerlemeyi biz de mi tekrarlasak: Ayağını sıcak tut başını serin; hayatını yaşa, düşünme derin!..

Fakat unutmamak gerek ki, hayatını böyle düşünmeden tüketen gafillerin sonunda duydukları pişmanlık öylesine derin oluyor ki, tüm ruhlar âleminden duyuluyor onların feryatları.

-Ne dersiniz?.. Hiç olmazsa yılbaşlarında böyle bir muhasebe yapma şuuru göstermemiz gerekmez mi? Hesabını verebileceğimiz bir hayat yaşama azim ve aşkında olmamız icap etmez mi? Çok mu yanlış düşünce ve sorular bunlar?

Muhasebesini yaparak yaşayacağımız mutlu yıllar dileğimizle.