وحیدفرخنده خوی فرد: شیوعِ فاشیسم در خاورمیانه

منطقه ای به نامِ خاورمیانه ،روزی نیست که خبرهای جنگ،خونریزی،آوارگی ،اعدام،زندان و... ، از این منطقه به گوشمان نَرسد.شاید سال دوهزاروپانزده را میتوان به پرحادثه ترین سال، در قرن بیست ویک نام برد.با بالاگرفتنِ جنگ در سوریه و قدرت گرفتن داعش در عراق و سوریه و طالبان در افغانستان ،آشوب در این مناطق بیش از پیش به چشم میخورد.سوال اینجاست که حکومت ها ودولت های حاکم بر منطقه چگونه در پیدایش این فجایع نقش دارند!؟

اول:با نگاهی اجمالی به کشورهای منطقه، نشانه ای از دموکراسی در هیچ یک از دولتهای حاکم براین کشورها مشاهده نمیشود. کشور ایران که سالیان دراز اسیرِ دستِ جمهوری اسلامی افتاده  و عملکرد فاشیسم اسلامی را پیشه گرفته است، برخوردهای نژادپرستانه را از روی کار آمدن خمینی تا به امروز سرمشق خود قرار داده است. از کشتاروزندانِ مخالفان  سیاسی گرفته تا اعدام و تحت فشارگذاشتنِ بهاییان،جامعه مسیحیت ، سنی ها،کردهاو...درکشور. دراین جامعه ،شیعیان همیشه در اولویت هستند  اما به شرطی که موافق ولی فقیه باشند. لکن حکومت حتی به همکیشان مخالف خود هم رحم نمیکند. همانطور که دراین مسله،رفتارِ حاکمیت با  ایت الله منتظری،ایت الله بروجردی ،میرحسین موسوی ،کروبی و... به واضح به چشم می آید. یعنی چهارچوبی از قوانین فاشیسم اسلامی در کشور ایران وجود دارد که حاکمیت مردم خود را به دوگروهِ خودی و نخودی تقسیم کرده که معمولا گروههای خودی علیرغم کوچک بودن،با توصل به قدرت و سرمایه داری،زور و ظلم خودرا به مردم جامعه تحمیل میکنند. از طرفی هم این گروه با همین منابع قدرت و توسط مسلح کردن حزب الله و سپاه پاسداران توانسته انددرکشورهای دیگر مانند عراق،سوریه،یمن ولبنان حضور پر رنگ داشته باشند. که امروزه عاملی مهم در اختشاش منطقه محسوب میشود.
دوم: ورود کشور ترکیه و علنی کردن نقش خود در درگیری های منطقه، باعث شده که جدل های سیاسی فراتر از قبل دنبال شود. پس ازواژگون کردنِ هواپیمای روسی و افشا شدنِ کمکهای مالیِ اردوغان و دولتش به داعش،صدای مخالفان داعش را تا جایی درآورد که روسیه رابطه اش را بعد ازتحریم های یکطرفه، کاملا بااین کشور قطع کرد . ترکها که در طول تاریخ روی فاشیسم را سفید کردند،نشان دادند که هنوز هم به این اصول بیش از هرزمان دیگر ، پایبند هستند. با نگاهی به نسل کشیِ ارامنه توسطِ عثمانی ها به راحتی میتوان از ماهیت نظام ترکیه پی برد. این روند با آمدن آتاتورک هم ادامه داشت.کمال مصطفی  فاشیسم مدرن را جایگزینِ فاشیسمِ سنت گرا کرده و با گذاشتنِ نامِ ترکیه بر روی کشورش،حجت را برهمگان تمام کرد. یعنی به غیر از ترکها ،هیچ فرد دیگری اجازه زندگی در آن کشور را نخواهد داشت. امروزه با وجود جنگ داخلی در ترکیه این امر به وضوح دیده میشود که چطور کردهای ترکیه شهروند درجه دو به حساب می آیند و باگذشت سالها نه تنها از حقوق انسانی برخوردار نیستند،بلکه شاهد آن هستیم که ارتش ترکیه به شهرهای آنها وارد شده و انسانهای بی گناه را قتل و عام میکند.البته دولت اردوغان در سیاست خارجی دست کمی از جمهوری اسلامی ندارد. به طوری که با معاملات نفتی با داعش و کمکهای دیگر ، اوج خشونت و قتل و عام انسانها را در منطقه صادر میکند.با این وجود هیچگاه دولت اردوغان زیرِ بار همچین کمکهایی نرفته  ،اما شواهد حاکی از آن است که حکومتِ حاکم بر ترکیه ،در پرورش و صدور تروریسم منطقه نقش به سزایی داشته است. از طرف دیگر با شروعِ جنگ سوریه موجب شد، بالغ بر هزاران نفر از مردم این کشور به ترکیه درخواست پناهندگی بدهند که  دولت ترکیه با سواستفاده ازین مسله ،بار دیگر ماهیت پلید خود را در معرض نمایش گذاشت. پرداخت نکردنِ مایحتاج اولیه پناهجویان مانند مسکن،خوراک و پوشاک باعث شد که مردمِ بی پناه مجبور به کار کردن اجباری در شهرهای مختلف ترکیه شوند ،آن هم بدونِ دارا بودنِ اجازه کار...
و با فشارِزندگی بر روی پناهندگان وهجوم آنها به سمت اروپنا بالای سه هزار پناهجو در دریای اژه جان خود را ازدست دادند،همچنین با مهاجرت بسیاری از مردم بی پناه به سمت اروپاا، اردوغان درتلاش است که مردمِ جنگ زده را به عنوان اهرمی قرار داده تا از اتحادیه اروپا پُهن کسب کند که بواسطه این روش، به آرزوی دیرینه خود که همان پیوستن به اتحادیه اروپاست ، برسد.
از طرفی اکثریت مردم ترکیه  هم خاصیتِ نژاد پرستی را دارا می باشند.
 در ترکیه،وقتی دو نفر ترک با یکدیگر دعوایشان می شود برای فحش دادن و تحقیر یکدیگر از جملاتی مثل ارمنی کثیف یا ارمنی خائن استفاده می کنند.بسیاری از ارامنه در ترکیه هنوز هم از آشکار کردن هویت ارمنی خودشان وحشت دارند و آن را پنهان می کنند. در دوره عثمانی حدود یک میلیون ارمنی توسط ترکها قتل عام شده اند که این اقدام همواره به عنوان نسل کشی ارامنه از آن یاد می شود.
نژادپرستی ترکهای ترکیه تا حدی است که حتی هویت کردها را هم انکار می کنند و آنها را ترک های کوهستانی خطاب می کنند.اوج نژادپرست بودن ترکهای ترکیه هنگام زمین لرزه وان در سال دوهزارویازده در کردستان ترکیه اتفاق افتاد. برخی از رسانه‌ها و سایت‌های اجتماعی در ترکیه از وقوع این حادثه برای کردها اظهار رضایت کردند.همچنین دولت ترکیه در طی بروز این حادثه، بارها از کمک‌رسانی به حادثه‌ دیدگان که بیشتر آنان کرد بودند جلوگیری کرد و دست به سرکوب معترضان زد.همچنین گفته می شود که نزدیک به هفتاددرصد از روزنامه نگاران زندانی در ترکیه،روزنامه نگاران کرد هستند.عمق فاجعه نژادپرست بودن ترک های ترکیه زمانی است که گفته می شود حدود دویست وپنجاه وسه گور دسته جمعی از کردهای ترکیه در این کشور وجود دارد که توسط انجمن حقوق بشر دیاربکر اطلاع رسانی شده است. از دیگر نسل کشی های ترکها می توان به نسل کشی یونانیان و آشوریها اشاره نمود.این فاشیسمِ ملی،مذهبی به قدری در داخل ترکیه  شیوع پیدا کرده که اکنون درحالِ صادر کردنِ آن است.
سوم:از دیگر دولتمردانی که امروزه باعث قتل و عام درمنطقه شده اند،میتوان به آل سعود و کشورهای حوزه خلیج فارس مانندقطر،بحرین و امارات اشاره کرد. عربستان با درامد نفت و پول حجاج که سالانه به ملیاردها دلار میرسد،نیازهای گروهکهای تروریستی در منطقه را تامین و درصدد است با اتکا به اسلام وهابیت در مقابل سیاستهای نظامِ جمهوری اسلامی ایستادگی کند. بیشترین کشوری که در حالِ حاظر از سیاستهای فاشیسم ایران و عربستان ضربه خورده ،کشورِ یمن است. هرروزه بسیاری از مردم این کشور در جنگ میانِ شیعه و سنّی کشته،زخمی و آواره میشوند.البته این جنگ در سوریه و عراق هم به چشم میخورد اما آل سعود از یک سو و علی خامنه ای از سوی دیگر ،حاظر نیستند این فجایع را مشاهده کنند. زیرا هریک از نظام  سکولار برخوردار نمی باشند و متکی به اراده خود ،خاورمیانه را به خاک و خون کشیده اند.
چهارم: البته وجود فاشیسم دیگری درمنطقه به نام اسراییل را نمیتوان نادیده گرفت. این کشور کوچک که تنها یهودیان در آن اجازه حیات دارنداز نظر ساختاری شباهت بسیاری به رژیم ایران،آل سعود و ترکیه دارد و شاید ماهیتِ همچین دولتی در کرانه باختری ،باعث شده که مسلمانان افراطی  منطقه، هرزمان بهانه ای برای حضور در منطقه داشته باشند.
خاورمیانه در حال حاظر تبدیل به جنگلی شده که هرقسمت آن را آتش فرا گرفته و این آتش هرروز به جاهای دیگر هم پیشروی میکند. این روند با تنش بین روسیه و ترکیه فراتر ازگذشته دنبال و سرعت گرفته است.والبته به تندی به اروپا و آمریکاهم سرایت خواهد کرد. به طوری که امروز شاهد حملات تروریستی و بحران پناهجویان در آنسوی جهان هستیم و با این روند که  دولتمردانِ خودکامه و دیکتاتور پیشه گرفتند ،  برای مردم جهان و به خصوص منطقه ،چیزی به غیر از نقض حقوق انسانی به ارمغان نخواهد آورد.صدالبته که کودکان دراین بین بیشترین آسیب را دیده اند.
یونیسف، صندوق کودکان سازمان ملل، شهریور ماه در گزارشی می گوید که این وضع ،امیدهای نسل نوجوان خاورمیانه و شمال آفریقا را فنا می کند.در این گزارش آمده که در سوریه، عراق، یمن و لیبی، تقریبا نه هزار مدرسه دیگر برای تحصیل قابل استفاده نیست.یونیسف همچنین ده ها حمله به مدارس و آموزگاران در سراسر منطقه را فهرست کرده است.
پیتر سالما، مدیر منطقه ای یونیسف در خاورمیانه و شمال آفریقا، گفت:‌ "تاثیر مخرب مناقشه را کودکان در سراسر منطقه حس می کنند.""مساله فقط خسارات عمرانی به مدارس نیست، بلکه احساس عجز نسلی از دانش آموزان است که امیدها و آینده خود را فنا شده می دانند.سیزده  میلیون نفر که ترک تحصیل کرده اند تقریبا چهل درصد کودکان در سن تحصیل در سوریه، عراق، یمن، لیبی و سودان را تشکیل می دهند و سازمان ملل نگران است این رقم در ماه های آینده به پنجاه درصد برسد.
یونیسف می گوید در سال دوهزاروچهارده تابه امروز  حمله به مدارس در سوریه، عراق، لیبی، مناطق فلسطینی، سودان و یمن انجام شده است.در سوریه از هر چهار مدرسه یکی تعطیل شده و بیش از دو میلیون کودک را متاثر کرده است.
همچنین دراین گزارش  تحت عنوان "تحصیل زیر آتش گلوله" آمده است که "کشتار، آدم ربایی و دستگیری های خودسرانه دانش آموزان، معلمان و خدمه آموزشی در منطقه عادی شده است."هزاران آموزگار شغل خود را از ترس رها کرده اند و کودکان اغلب مجبور به کار اجباری برای کمک به خانواده هایشان می شوند.کودکان همچنین گاه در سن کم به عنوان جنگجو به کار گرفته می شوند.
همچنین سازمان ملل در تازه ترین آمار خود اعلام کرده است در سال دوهزاروپانزده دستکم یکصدوهشتادونه کودک عراقی در ناآرامی‌های این کشور کشته شده‌اند.
این سازمان  درگزارشی دیگر اعلام کرد که شمار پناهندگان و آوارگان جهان در سال جاری میلادی از رکورد شصت میلیون نفر بیشتر شده و علت اصلی این افزایش تعداد آوارگان، جنگ در سوریه و سایر درگیری‌های طولانی مدت است.
کمیسیونرعالی سازمان ملل در امور پناهندگان در گزارشی اعلام کرد: این رقم شامل بیست میلیون و دویست هزار نفر پناهنده است که در پی جنگ و آزار و اذیت‌ها اقدام به گریختن از کشور خود کرده‌اند. شمار این آوارگان از سال نود و دو میلادی تا کنون به بالاترین حد خود رسیده است.
دراین سال شمار پناهندگان و آوارگان برای نخستین باربه شصت میلیون نفر می‌رسد.یعنی از هر یکصدوبیست ودو نفر،یک نفر مجبور به ترک کردن منزل خود شده است.
آنتونیو گوترس، کمیسیونر ارشد سازمان ملل در امور پناهندگان در بیانیه‌ای اعلام کرد: تاکنون هرگز نیاز به تحمل، دلسوزی و همبستگی با افرادی که همه چیز خود را از دست داده‌اند، تا حد امروز نبوده است.
اینها تنها بخشی از دردهای درون خاورمیانه است . آنقدر این اتفاقات دردآور و سنگین است که قلب هر انسانی را به درد می آورد اما دولتمردانی که باعث و بانی این فجایع شده اند،هیچگاه این درد را نمیچشند .زیرا شیرینی پول ، قدرت ومقام باعث شده چشمانشان را بر روی حقایق وفجایع دنیا و حتی جوامع خود ببندند.
واین واقعیتِ تلخیست که دنیای امروز باآن درگیراست و سالی درد آور را گذراند....