Тәүфикь бирче,Раббым,балама
Иртән торып тәрәзәгә килдем,
Яңа көнгә бирәм дип саләм.
Ни күрәм мин,чүплек савытында,
Нидер эзли ахры,бер адәм.
Баламы ул, ирме, хатын-кызмы,
Карасам да, аңлый алмадым.
Ризык салдым да мин бер букчага,
Шул тарафка таба атладым.
Чүплек савытында казынучы,
Булып чыкты татар әбисе.
Исәнләшкәч, ул сискәнеп куйды,
Күтәрелеп китте кәефе.
Килеп утырды ул утыргычка,
Чистартты да аның ак карын.
Әкрен генә бушата башлады,
Күңелендә булган моң-зарын.
Әбиемә сиксән өч яшь икән,
Дүрт баланың газиз анасы.
Туган-үскән йортны саткан алар,
Инде хәзер кая барасы?
Балаларын бер дә ачуланмый,
“Акылына алар килерләр.
Алар мине бик тә яраталар,
Сөйми мине кияү-киленнәр.
Башта алар бик тә яхшы иде,
Оныкларны йөрттем бакчага.
Икесенә машина да алдым.
Сыер,сарык саткан акчама.
Аш пешереп каршы ала идем,
Алар эштән кайткан вакытка.
Картлык килде,кулдан эшләр китте,
Әйләндем мин артык кашыкка.
Балаларның һәрберсенә кереп,
Җылы караш эзләп йөрдем дә.
Менә шушы хәлгә калдым ,улым.
Гомеремнең картлык көнендә.
Кешеләрдән ким-хур үстермәдем,
Белмәделәр алар юклыкны.
Салмаганмын алар күңеленә,
Тәүфикь дигән изге орлыкны”.
Соңармагыз берүк сез,балалар,
Газизегез сезне сагына.
Дүрт балага гомер биргән ана,
Шәһәр чүплегендә казына.
Фәнис Мөхәммәтҗанов.
Яр Чаллы шәһәрә.
Фото: http://otvet.imgsmail.ru/download/8416009_0d29f2d3994132c0a829d70126f539b1_800.jpg