تمدنِ کشورِ ایران «سرامیزه» است/ هنوز به آن ظرفیت نرسیده‌ایم که دوسالانه سرامیک را بین‌المللی کنیم/ مخالفان چه می‌گویند؟
«سرامیک» از چهل هزار سال قبل وجود داشته! اینطور بگویم که ماده سرامیک کتابی است که تاریخ تمدن بشر روی آن نوشته شده است. زمانی که با گل کار کنید مانند این است که با یک ماده تاریخی کار می‌کنید. موضوع دیگری که سرامیک را منحصر به فرد کرده این است که به هیچ مقطع تاریخی و هیچ رده سنی تعلق ندارد. سرامیک انواع بشر را فارغ از سن، جنسیت، میزان هوش، تحصیلات، موقعیت جغرافیایی، میزان توانمندی، همه را دربرمی‌گیرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «نقاشی»، «گرافیک»، «تصویرگری»، «طراحی»، «عکاسی»، «مجسمه‌سازی»، «نگارگری»، «خوشنویسی»، «سفال و سرامیک»، رشته‌هایی هستند که در دسته هنرهای متعدد تجسمی قرار می‌گیرند. اما در میان این هنرها برخی دارای ریشه‌ها و سبقه تاریخی و حتی باستانی هستند. خاستگاه برخی کشور خودمان بوده و برخی دیگر در همین آب و خاک تکامل یافته‌اند. «خوشنویسی»، «نگارگری»، «تذهیب» و البته «سرامیک» ریشه‌‌های ایرانی‌تری دارند و بر اساس اسناد و مدارک می‌توان آنها را ایرانی دانست.
سفال و سرامیک را باید یکی از هنرهای مهمی دانست که طی این سال‌ها کمتر به آن پرداخته شده است. تنها رویداد تخصصی این رشته هنری و کاربردی دوسالانه سفال و سرامیک ایران است که طی سال‌های اخیر با وقفه‌هایی مواجه شده و شاید بتوان گفت به لحاظ کیفیت، حتی سیری نزولی داشته؛ چراکه رمز تدام هر رویدادِ هنر محور، استمرار در برگزاری آن است.