حضرت علی (ع) مرتبه خویش را به سوی تعالی در دامنش پیمود. از سپیده دمی که شعاع رسالت پیامبر چون پرتو خورشید قسمتی از فضا را از نور سرشار کرد، پیوسته از افق فراز می‌شد تا این که کران تا کران جهان را دربر می‌گیرد و سپهر و کناره‌هایش را با رشته‌های نور پر کرده و همه جا را به هم پیوند می‌زند.
