نظریه چامسکی، با ابتناء بر نظام آموزش و پرورش و تربیت آدمی از کودکی استوار است. دبنوا مسئله پردازی به جای نظریه پردازی را سرمشق روشنفکران و نظریه پردازان قرار می دهد و پوپر، برای رفتن به این سو نظریه جهان سراسر حل مسئله است را برای نهادهای دانشگاهی، روشنفکری و اجتماعی مطرح می کند. این ها همگی مقدمه ای برای آگاهی یافتن و خارج شدن از جهان بسته بی مسئله گی به جهان مسئله مداری است. مسئله ها و چگونگی حل آن ها حکایت از میزان امید واقعی و امید غیرواقعی برای تحول می کند.
