«Σκεφτόμουν ''κάντε το να τελειώσει γρήγορα. Ένα χτύπημα στο κεφάλι και δεν θα νιώσω τίποτα. Αν γίνεται, κάντε το γρήγορα''».
«Σηκώσαμε το κεφάλι και οι τρομοκράτες στέκονταν εκεί και μας χαμογελούσαν». Η Μοράν Στέλα Γιανάι βρέθηκε για 54 μέρες όμηρος στα χέρια της Χαμάς.
Προσπάθησε να κρυφτεί σε ένα χωράφι την ημέρα που η ένοπλη ομάδα εισέβαλε στον χώρο του μουσικού φεστιβάλ Nova λίγα μίλια από τα σύνορα της Γάζας. «Όλοι άρχισαν να τρέχουν, πήδηξα και έσπασα το πόδι μου και με έπιασαν».
Ώρες νωρίτερα, στις 7 Οκτωβρίου, οι ένοπλοι είχαν παραβιάσει τον περιμετρικό φράχτη της Γάζας, επιτιθέμενοι σε ισραηλινές κοινότητες. Η Μοράν είχε απαχθεί ξανά από τη Χαμάς όμως κατάφερε να την αφήσουν ελεύθερη επιμένοντας πως είναι Άραβα και όχι Εβραία.
«Δεν πρόλαβα να μιλήσω, απλώς με άρπαξαν» λέει περιγράφοντας τον εφιάλτη στο BBC.
Καθώς διέσχιζαν τα σύνορα της Γάζας, η Μοράν κοίταξε το πλήθος στην άλλη πλευρά του φράχτη, προτού κλείσει γρήγορα τα μάτια της.
«Ήταν σαν ένας ταύρος να μπαίνει σε μια τεράστια αρένα», είπε στο BBC. Ένιωσε το αυτοκίνητο με το οποίο την μετέφεραν σταματούσε και η πόρτα του αυτοκινήτου άνοιγε συνεχώς.
«Ο »βιασμός» είναι μια πολύ μεγάλη λέξη», είπε. «Δεν είναι μόνο η πράξη
«Ένιωσα κάποιον να προσπαθεί να τραβήξει το πόδι μου… Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς σε εκείνο το σημείο είναι: παρακαλώ κάντε το να τελειώσει γρήγορα. Ένα χτύπημα στο κεφάλι και δεν θα νιώσω τίποτα. Αν γίνεται, κάντε το γρήγορα».
Αλλά η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεισε ξανά και το όχημα άρχισε να απομακρύνεται, έχοντας μαζί του την Μοράν. Λέει ότι αργότερα έμαθε ότι η ομάδα που την κρατούσε την είχε πουλήσει στη Χαμάς.
Ήταν η πρώτη από τις 54 ημέρες αιχμαλωσίας για την Μοράν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μεταφέρθηκε μεταξύ επτά διαφορετικών τοποθεσιών, μαθαίνοντας γρήγορα στρατηγικές για να επιβιώσει.
Κάποια στιγμή κρατήθηκε με μια άλλη γυναίκα, η οποία ήταν 18 ετών και την απήγαγαν ενώ ήταν ξυπόλητη και με τις πιτζάμες της. Η Μοράν, που καταλαβαίνει λίγα αραβικά, θυμάται ότι άκουσε τους απαγωγείς τους να συζητούν ποιος θα έπαιρνε τις γυναίκες για συζύγους τους.
Είπε μάλιστα ότι βρήκαν τη μητέρα της νεότερης ανάμεσα στους άλλους ομήρους και την έφεραν μέσα, ζητώντας την άδεια να παντρευτεί την κόρη της.
Περιμένοντας να απελευθερώσει τα δάκρυα
«Πάντα προσπαθώ να εξηγώ στους ανθρώπους ότι ο »βιασμός» είναι μια πολύ μεγάλη λέξη», είπε. «Δεν είναι μόνο η πράξη. Ακόμα κι όταν ένας άντρας στέκεται μπροστά στην πόρτα, και εσύ κάθεσαι και σε κοιτάζει επίμονα για 10 λεπτά, πέντε έως έξι φορές την ημέρα, κάθε μέρα, για 54 ημέρες, αυτό είναι βιασμός».
Ερωτηθείσα εάν έπεσε θύμα σεξουαλικής επίθεσης ενώ ήταν αιχμάλωτη, η Μοράν απαντά πως όχι, αλλά ότι έχει ακούσει από άλλες γυναίκες ομήρους ότι βιάστηκαν ενώ βρίσκονταν στη Γάζα.
Μετά από 54 ημέρες αιχμαλωσίας, ο Μοράν αφέθηκε ελεύθερη στο πλαίσιο μιας συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός τον περασμένο Νοέμβριο, σε αντάλλαγμα για Παλαιστίνιους κρατούμενους που κρατούνταν στις φυλακές του Ισραήλ.
«Εκείνη τη μέρα μας έκαναν να χαμογελάσουμε και να πούμε ευχαριστώ», είπε ο Μοράν. «Κανείς δεν άκουσε τους ψιθύρους που λέω στο αγόρι δίπλα μου: υπομονή, πέντε λεπτά ακόμα, μην αρχίσεις να κλαις τώρα, μείνε χαμογελαστός».
Η στιγμή που πέρασε τα σύνορα με την Αίγυπτο, λέει, ήταν η στιγμή που περίμενε όλες αυτές τις εβδομάδες στην αιχμαλωσία για να κλάψει.
