Η εθνική μας ντροπή: 104 νεκροί – 6 πλημμελήματα
Είναι οι άνθρωποι που επί 6 χρόνια σιωπούν. Δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους. Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για τις ζωές τους, δεν έχουμε ακούσει καν τον τόνο της φωνής τους. Μόνο χθες προσπάθησαν να ακουστούν, αλλά η κραυγή της οργής και της απόγνωσής τους σκεπάστηκε από τους πανηγυρισμούς όσων αθωώθηκαν. Με αξιοπρεπή, βουβό πόνο περίμεναν τη δικαίωση. Δεν ήρθε ποτέ. Ο χρόνος σταμάτησε στο άκουσμα της δικαστικής απόφασης. Ο μαρτυρικός θάνατος 104 πολιτών και ο σοβαρότατος τραυματισμός εκατοντάδων άλλων από τραγικά λάθη, πολιτική ανεπάρκεια και επιχειρησιακές παλινωδίες που αποδόθηκαν σε 21 κρατικούς λειτουργούς δεν θα τιμωρηθεί ποτέ. 6 μόνο από τους 21 κρίθηκαν ένοχοι, αλλά για πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματα και αφέθησαν όλοι ελεύθεροι με ποινές χάδι.
Τι κι αν οι εισαγγελείς στην αξιολόγηση του υλικού της δικογραφίας είχαν κάνει λόγο για «απόλυτη ασυνεννοησία, χάος και κατάρρευση του συστήματος, γενικευμένες ευθύνες των συναρμόδιων υπηρεσιών, εγκληματικά λάθη και σωρεία παραλείψεων στο στάδιο της πρόληψης από την πλευρά της αυτοδιοίκησης». 6 χρόνια μετά, δεν θα τιμωρηθεί για όλα αυτά κανείς. Ψάχνω να δω ξανά το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ και το ρεπορτάζ τότε της Μαριάννας Κακαουνάκη: «Από κάποιο σημείο και μετά είναι ξεκάθαρο από τις κλήσεις πως έχει χαθεί τελείως ο έλεγχος. Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, καμιά επικοινωνία με τις άλλες υπηρεσίες. Ούτε καν επικοινωνία των πυροσβεστών με τα εναέρια μέσα».
Οι μαρτυρίες πονάνε την καρδιά, τρυπάνε το μυαλό. Η Βαρβάρα Φύτρου έχασε τον άντρα και τα δύο της παιδιά. Πατέρας και γιος βρέθηκαν αγκαλιασμένοι στο οικόπεδο με τους 26 νεκρούς. Η μοναχακόρη της, Εβίτα, πρωταθλήτρια ποδηλασίας, έπεσε από γκρεμό 15 μέτρων προσπαθώντας απεγνωσμένα να γλιτώσει από τις φλόγες. Το νεότερο θύμα της φονικής πυρκαγιάς, ένα βρέφος έξι μηνών, έχασε τη ζωή του στην αγκαλιά της μητέρας του, ήταν συγγενής της οικογένειας.
Οι περιγραφές πονάνε. «Η Ελένη με την οικογένειά της εγκατέλειψε το σπίτι, και αργότερα το αυτοκίνητο, όταν κατάλαβε πως θα εγκλωβιζόταν. Ετρεξαν να μπουν στο νερό. Κολυμπούσαν για ώρα, αναγκαστικά όλο και πιο βαθιά, για να μπορούν να αναπνεύσουν. Ο πατέρας της δεν άντεξε και πέθανε από ανακοπή, εκεί, μέσα στη θάλασσα. Για ώρες η Ελένη με τη μητέρα της κολυμπούσαν κρατώντας τον νεκρό τους». «Γίνεται χαμός. Δεν ξέρουμε το δεξί χέρι τι κάνει το αριστερό», λέει σε συνάδελφό του ένας συντονιστής. 104 νεκροί. 6 πλημμελήματα. Ολοι ελεύθεροι.