Οι μεγάλες… κληρώσεις του ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ είναι σαν το Joker. Αν σας έχουν πρήξει από το πρωί, ότι «σήμερα κληρώνει για το ΠΑΣΟΚ», μη δώσετε βάση, έχει πολλές κληρώσεις ακόμη το παιχνίδι. Σήμερα απλώς στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, που συνέρχεται υπό το κράτος των πρόσφατων εξελίξεων, θα έχουμε ένα πρώτο ματσάκι, διερευνητικού χαρακτήρα, ώστε την άλλη Κυριακή, στην Κεντρική Επιτροπή, να διεξαχθεί η κανονική κλήρωση. Αυτή που εν τέλει θα καθορίσει και το πού πηγαίνει το πράγμα. Οπότε, συνιστώ ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, στο φιλοθέαμον κοινό, και το μόνο που υπόσχομαι, διότι σε αυτό συγκλίνουν όλες μου οι πληροφορίες, είναι πως δεν θα πλήξει κανείς!
Προμηθευτείτε μπίρες και ποπ κορν, καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ, και κάπου εκεί στα διαλείμματα του Euro 2024 παρακολουθήστε το ματσάκι στο ΠΑΣΟΚ «είμαι αρχηγός, όχι εγώ είμαι καλύτερος αρχηγός, όχι εγώ θα είμαι πιο καλός από τους δυο σας αρχηγός» κ.ο.κ.
«Διαίρει και βασίλευε»
Το πράγμα πήρε πια τα ίσια του, σιγά σιγά αποκαλύπτονται προσωπικές στρατηγικές, και αν με ρωτάτε (και να μη με ρωτάτε, εγώ θα τα αναφέρω, γιατί τέτοιος είμαι), αυτή την ώρα, στο παρασκήνιο, γίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια από την πλευρά των αντιφρονούντων να υπάρξει μία και μόνη υποψηφιότητα απέναντι στον Νίκο Ανδρουλάκη. Στόχος των διαβουλεύσεων είναι να μη διασπαστούν οι δυνάμεις της «αντιπολίτευσης» αλλά εξ όσων κατάλαβα, συζητώντας με διάφορους, αυτή την ώρα υπάρχουν τρεις τουλάχιστον ενδιαφερόμενοι να εκπροσωπήσουν αυτή την ομάδα. Και δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν τρεις, πρόκειται για τον δήμαρχο Χάρη Δούκα, τον Παύλο Γερουλάνο και τον Μανώλη Χριστοδουλάκη, βουλευτή Περιφέρειας Αττικής, είναι ότι υπάρχει ενδιαφέρον από άλλες δύο κυρίες, συν έναν… ευρωβουλευτή!
Το όλον έξι ενδιαφερόμενοι. Ποιος θα επικρατήσει τελικά δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτή την ώρα, αν και ο Χάρης Δούκας συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Το θέμα είναι πώς οι υπόλοιποι, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, θα καταλαγιάσουν τις (μωρο)φιλοδοξίες τους, να στρατευθούν πίσω από τον δήμαρχο Αθηναίων.
Φυσικά ανιστόρητοι όλοι. Το «διαίρει και βασίλευε» που έγραφε προ 500 ετών ο Νικολό Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα» του, στο ΠΑΣΟΚ δεν το έχει κανείς τους ακουστά. Και ο Ανδρουλάκης ετοιμάζεται για πάρτι…
Τα σενάρια για την πράσινη κάλπη
Ο Ανδρουλάκης λοιπόν που τη γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά τη «σύσταση» του Μακιαβέλι, περιμένει να δει τι θα γίνει. Θα είναι μία υποψηφιότητα, άρα θα πρέπει να αναμετρηθεί στα ίσα με κάποιον, ή θα είναι περισσότερες της μιας υποψηφιότητες, οπότε τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα γι’ αυτόν; Μετράει τι λένε οι πασόκοι, και η σφυγμομέτρηση, του βγάζει έως τώρα τουλάχιστον, που οι απέναντι ψάχνονται να δουν τι θα κάνουν, θετικό πρόσημο. Οι πρώτες ενδείξεις που έχει δεν του αφήνουν κανένα περιθώριο είτε να τα παρατήσει, είτε ότι θα πάει «σφαγμένος από χέρι» σε μια καθολική ψηφοφορία από τη βάση. Οτι είναι χαμένος εκ προοιμίου. Για τον λόγο αυτόν, έχει επιλέξει τη στάση της αναμονής, και αναλόγως θα πράξει.
Εν κατακλείδι, με πολλούς, περισσότερους του ενός τέλος πάντων, υποψηφίους από την «άλλη» πλευρά, μπορεί να δείτε να προκηρύσσει εκλογές ακόμη και στις 15 Ιουλίου. Αν διαπιστώσει ότι ο Οδυσσέας, ο Πρωτόπαπας (ο Χρήστος, ναι, ο Χρήστος!), ο Νίκος Παπανδρέου, ο Παύλος και τα άλλα παιδιά, καταφέρουν να καταλήξουν σε μία υποψηφιότητα, η εκλογή θα πάει το φθινόπωρο. Με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την ενότητα του χώρου, και την αντιπολιτευτική του παρουσία.
Σε κάθε περίπτωση, ισχύει ό,τι ανέφερα και στην αρχή – το ΠΑΣΟΚ είναι σαν το Joker. Εχει πολλές κληρώσεις…
Βεντέτα στον ΣΥΡΙΖΑ
Οτι ο πρόεδρος Κασσελάκης είναι λιγάκι εκδικητικός, και όχι πολύ, όσο πατάει η γάτα «μανιάτης» (με την έννοια της βεντέτας που πάση θυσία θα λύσει διά των όπλων) το είχαμε φανταστεί. Ή και μερικοί εξ ημών γνωρίσει, από διάφορα μικροπράγματα που αφήνει να διαρρεύσουν, σε εντελώς άσχετους χρόνους. Οτι θα έφτανε όμως στο σημείο να αφήσει χωρίς μεροκάματο τον φουκαρά τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, μόνο και μόνο επειδή έκανε το λάθος, κατ’ εκείνον, να διατυπώσει την πρόταση για το δημοψήφισμα υπέρ της συγκρότησης ενιαίου κεντροαριστερού μετωπικού σχήματος, ειλικρινά δεν το περίμενα. Διότι εξ όσων γνωρίζω, και το γνωρίζω καλά, ο Θεοχαρόπουλος, ο οποίος είχε απολυθεί από τον Κασσελάκη, πέρυσι τον Οκτώβριο, από τη θέση του διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε άλλη δουλειά ο άνθρωπος. Σε αυτήν είχε αφοσιωθεί. Κι όταν απολύθηκε από διευθυντής, διότι ο Κασσελάκης ήθελε να βάλει τον Γιώργο Τσίπρα, στη γενικότερη συμφωνία με τον ξάδερφο Αλέξη, στη θέση αυτή, βρέθηκε η χρυσή τομή – για το μεροκάματο πάντα – να προσληφθεί ως επιστημονικός συνεργάτης της βουλευτού Βοιωτίας, Γ. Πούλου. Και τον υποδυόταν με ευπρέπεια ο Θανάσης αυτόν τον ρόλο, μέχρι που ο Κασσελάκης (κακούληηηης…) αποφάσισε να τον απολύσει και από εκεί.
Δεν είναι πολύ εύκολη η απόφαση που πήρε, όχι. Διότι υπάρχουν και ουρές πίσω από αυτή. Αν δεν κάνω λάθος, η ΔΗΜΑΡ, την οποία έχει κληρονομήσει ο Θανάσης, διαθέτει διάφορα περιουσιακά στοιχεία τα οποία νέμεται το κόμμα Κασσελάκη. Αρα, δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη αυτή η ιστορία, θυμηθείτε με…
Η έκρηξη του Πολάκη
Τον άλλο πόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, φαντάζομαι τον πήρατε χαμπάρι. Το αψύ παλικάρι από τα Σφακιά, ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, εξερράγη κατά του προέδρου Αλέξη του απόμαχου εξ αφορμής του πανηγυρικού χαρακτήρα που έδωσε στα εγκαίνια του Ιδρύματός του. Εξαλλος έγινε, διότι δεν άντεχε όλους όσους είχε προσκαλέσει το άλλοτε ίνδαλμά του. Τόσο, που μου γεννήθηκε η απορία, αν τον άφησε εκτός ο Τσίπρας, και επειδή δεν τον κάλεσε, γι’ αυτό εξερράγη.
Οχι, με ενημέρωσαν. Είχε κληθεί και αυτός, αλλά δεν προσήλθε για να μη συμπέσει στον ίδιο χώρο με τους άλλοτε συντρόφους του, που τώρα βρίσκονται στη Νέα Αριστερά, όπως και με διάφορους πασόκους (που δεν πήγε κανένας, αλλά τέλος πάντων). Αυτά όμως λίγο ενδιαφέρον έχουν. Εγώ κάνω αναφορά στον θυμωμένο (λίγο ξίδι, ρε παιδιά, λίγο ξίδι) «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη, για έναν και μόνο λόγο. Για το γλέντι που έκανα διαβάζοντας και τα 375 σχόλια που ακολούθησαν τη δημοσίευσή του!
Ναι, διάβασα και τα 375, και… έβαλα καινούργιο συκώτι που λέγανε παλιά, προκειμένου να περιγράψουν καθ’ υπερβολήν το άκρατο γέλιο. Λοιπόν, το τι γέλιο έριξα δεν λέγεται.
Να βρίζονται μεταξύ τους οι οπαδοί, και μερικοί εξ αυτών να βρίζουν τον Τσίπρα, και άλλοι τον ίδιο τον Πολάκη που τόλμησε να τα βάλει με το τοτέμ της Αριστεράς. Δεν υπάρχει αυτό που έζησα χθες το απόγευμα, οπότε και είπα να ρίξω μια ματιά, να δω πώς υποδέχθηκε ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ τις ωραίες απόψεις περί Τσίπρα, ιδρύματος και τα συναφή, του νταή από τα Σφακιά.
Συστήνω ανεπιφύλακτα, αν νιώσετε κάποια στενοχώρια, μια απογοήτευση (ακόμη και ερωτική), να ανοίξετε τη σελίδα του Πολάκη. Θα σας περάσει κάθε καημός…
Φάρμακο.