Δυσφορία

Η Γαλλία έστριψε δεξιά, σε αυτό δεν χωράει συζήτηση.

Πόσο δεξιά;

Θα το ξέρουμε την επόμενη Κυριακή, όταν ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία με τον β΄ γύρο και μάθουμε ακριβώς τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς.

Κι όταν καταλάβουμε στη συνέχεια πώς σκοπεύει ο Μακρόν να χειριστεί τη νέα ανοικονόμητη κατάσταση.

Αλλά ότι η Γαλλία έστριψε αυτό είναι γεγονός. Κι έστριψε επειδή η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος καταλήφθηκε από μια δυσεξήγητη, αν και ελαφρώς ασυνάρτητη, δυσφορία.

Οι δεξιές ερμηνείες μιλούν για ένα αίσθημα εγκατάλειψης του απλού πολίτη που εκφράστηκε και από διάφορα κινήματα διαμαρτυρίας όπως τα Κίτρινα Γιλέκα.

Χωρίς να γίνει ποτέ σαφές για ποιο πράγμα διαμαρτύρονταν ή πως ακριβώς εγκαταλείφθηκαν οι πολίτες. Επειδή το όριο συνταξιοδότησης πήγε από τα 62 στα 64;

Οι αριστερές ερμηνείες αναμασούν διάφορες δασύτριχες θεωρίες τύπου Πικετί περί «ανισοτήτων», όπως και για την ανάγκη επιστροφής στον «πολιτικό διχασμό Δεξιάς και Αριστεράς» («ΤΑ ΝΕΑ», 29/6).

Ή περί εξέγερσης του «λαού» εναντίον των «ελίτ», όπως φαντασιώνεται ο Μελανσόν. Ο ίδιος παρεμπιπτόντως παίζει στο έργο τον λαό.

Πού συμβαίνουν αυτά; Στην περιοχή του κόσμου με τις χαμηλότερες ανισότητες, το ισχυρότερο κράτος δικαίου και την έως υπερβολής προστασία των δικαιωμάτων.

Διότι, καλώς ή κακώς, η Λεπέν βγαίνει στο Νεϊγί. Οχι στην Κολομβία.

Προφανώς όλα θα τα κουβεντιάσουμε ξανά μετά τις εκλογές – ούτως ή άλλως, οι «Αλονζανφάν» έχουν μια παράδοση στην κουβενταρία…

Αλλά αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι ότι η Γαλλία πληρώνει σήμερα μια προφανή διάρρηξη του κοινωνικού και πολιτικού ιστού της. Μια διάρρηξη που δίνει την ευκαιρία σε κάθε τυχοδιώκτη να το παίζει Ντε Γκωλ ή Τσε Γκεβάρα.

Πληρώνει δηλαδή μια «συστημική κρίση» ανάλογη αλλά διαφορετική από εκείνην που αποσταθεροποίησε την Ελλάδα το διάστημα 2011-2019.

Και η οποία (όπως συμβαίνει συνήθως) εκφράζεται ισοπεδωτικά και παροξυσμικά.

Δεν εξηγείται διαφορετικά ο Μακρόν να επανεκλέγεται με 17,5 μονάδες διαφορά το 2022 και να ανακηρύσσεται αποδιοπομπαίος δυο χρόνια αργότερα και χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάτι σημαντικό.

Βεβαίως, η κρίση στην Ελλάδα κόστισε μόνο στην Ελλάδα. Ενώ μια κρίση στη Γαλλία μπορεί να κοστίσει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Και με τη Γερμανία να μη στέκεται πολύ καλά στα πόδια της και να χρειάζεται το VAR για να περάσει τη Δανία, υποψιάζομαι ότι το φθινόπωρο δεν μας περιμένει μια ευχάριστη εποχή.