«Βόμβα» για τους Ολυμπιακούς του 1992
Στην περίπτωση αυτή ταιριάζει το «είναι πια αργά». Όπως και να έχει είναι βόμβα ή μάλλον… δυναμιτάκι.
Ο γιατρός Εουφεμιάνο Φουέντες δήλωσε ότι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης του 1992 έλαβε εντολή από την ισπανική κυβέρνηση να «κάνει ό,τι χρειάζεται» για να κερδίσουν μετάλλια.
Οι Αγώνες του 1992 ήταν οι καλύτεροι στην ιστορία της Ισπανίας με 22 μετάλλια (13 χρυσά, 7 αργυρά και 2 χάλκινα).
Σε βίντεο του 2021, ο Φουέντες αποκαλύπτει ότι χρησιμοποίησε μεθόδους και προσωπικό από χώρες του Ανατολικού Μπλοκ, όπως η πρώην Ανατολική Γερμανία, για να επιτύχει αυτά τα αποτελέσματα.
Αναφέρει επίσης ότι χρησιμοποίησε ντόπινγκ αίματος, ορμόνες και αναβολικά στεροειδή.
Το ρεπορτάζ αναφέρει:
«Ο γιατρός Eufemiano Fuentes δήλωσε ότι, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης του ’92, έλαβε την εντολή από την κυβέρνηση της Ισπανίας κατά την προετοιμασία εκείνων των Ολυμπιακών Αγώνων «κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις, αλλά θέλουμε μετάλλια». Οι «Barcelona’92» συνεχίζουν να είναι οι καλύτεροι Αγώνες στην ιστορία για την Ισπανία, με 22 μετάλλια (13 χρυσά, 7 ασημένια και 2 χάλκινα).
Σε ένα βίντεο που καταγράφηκε με κρυφή κάμερα το 2021, το οποίο μεταδόθηκε, ως μέρος ενός ρεπορτάζ του ARD (δημόσια γερμανική τηλεόραση) για το ντόπινγκ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Φουέντες τόνισε ότι εργάστηκε «στη σκιά για τέσσερα χρόνια» και ότι οι μόνοι περιορισμοί που έλαβε ήταν ότι δεν υπήρχαν θετικά τεστ για ντόπινγκ ή «προβλήματα υγείας» που προέκυπταν από την ιατρική φροντίδα που παρείχε στους αθλητές.
«Αυτή ήταν μια στρατηγική για να μπορώ να δουλέψω ελεύθερα, χωρίς πίεση, χωρίς Τύπο, με κανέναν», εξηγεί.
Σύμφωνα με τον γιατρό, οι Ισπανοί κατέφυγαν σε μεθόδους και προσωπικό που είχαν βοηθήσει χώρες γύρω από την ΕΣΣΔ, όπως η ΛΔΓ, για να προετοιμαστούν: «Αντιγράψαμε το σύστημα των χωρών του ανατολικού μπλοκ. Είχαμε χρήματα για να ανταλλάξουμε πληροφορίες με την Ανατολική Γερμανία, Πολωνία, Ρωσία, γιατρούς από την Τσεχία, από όλες τις ανατολικές χώρες και αγοράζαμε τις πληροφορίες με δολάρια».
Ο Φουέντες τόνισε ότι η επιλεγμένη μέθοδος, η οποία ήταν ήδη απαγορευμένη εκείνη την εποχή, ήταν το ντόπινγκ με ενδοφλέβιες, αφού, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν «ασφαλέστερο, πιο καθαρό και πιο εύκολο» να «ελεγχθεί το αίμα».
«Το δικό σας αίμα, που είχε εξαχθεί πολύ πριν, εγχύεται ξανά λίγο πριν από τον διαγωνισμό, διαφορετικά δεν θα μπορούσατε να πετύχετε τόσο καλά αποτελέσματα», αναφέρει στο απόσπασμα, ενώ εισάγει ότι ο παράγοντας αίματος ερυθροποιητίνη (EPO) «αυτό δεν ήταν τόσο απαραίτητο» τότε, αλλά «ήταν εκεί».
Ο εργαζόμενος στον τομέα της υγείας, ο οποίος καταδικάστηκε για την «Επιχείρηση Puerto», πρόσθεσε ότι χρησιμοποίησε και «άλλα κλασικά ντόπινγκ», όπως τη θεραπεία που έκανε στον αθλητή Cayetano Cornet, στον οποίο, όπως λέει, του είχαν χορηγηθεί «ορμόνες, αυξητική ορμόνη, τεστοστερόνη, αναβολικά στεροειδή».
Ο Φουέντες είπε μπροστά σε κρυφές κάμερες ότι δεν ασχολείται πλέον ενεργά με το ντόπινγκ αίματος, αλλά ότι ξέρει ότι «το κάνουν άλλοι»”.
Οι αποκαλύψεις του Εουφεμιάνο Φουέντες σχετικά με το ντόπινγκ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις.
Aθλητές, όπως ο Φερμίν Κάτσο, ο οποίος έχει δηλώσει ότι εξετάζει το ενδεχόμενο νομικών ενεργειών κατά του Φουέντες. Ο Κάτσο, χρυσός Ολυμπιονίκης στα 1.500 μέτρα, αρνείται τις κατηγορίες και δηλώνει ότι είναι καταβεβλημένος από τις αποκαλύψεις.
Οι δηλώσεις του Φουέντες αναφέρονται επίσης σε άλλους αθλητές και ομάδες, προσθέτοντας ότι οι πρακτικές του ντόπινγκ ήταν ευρέως διαδεδομένες και εν γνώσει της Ισπανικής Ομοσπονδίας Στίβου (RFEA). Αυτές οι αποκαλύψεις αναμένεται να δημιουργήσουν περαιτέρω συζητήσεις και πιθανές έρευνες για τη χρήση ντόπινγκ στην αθλητική ιστορία της Ισπανίας.
Η πιθανότητα τιμωρίας για τα γεγονότα του 1992 είναι περιορισμένη, καθώς έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια και η απόδειξη αυτών των κατηγοριών μπορεί να είναι πολύ δύσκολη. Επιπλέον, ο Φουέντες έχει ήδη αντιμετωπίσει δικαστικές συνέπειες για την εμπλοκή του σε άλλα σκάνδαλα ντόπινγκ, όπως η Operación Puerto, αλλά οι κατηγορίες αυτές ήταν για την περίοδο μετά το 2002.
Η περίπτωση αυτή ανοίγει όμως τη συζήτηση για την ανάγκη για αυστηρότερες πολιτικές και μέτρα κατά του ντόπινγκ στον αθλητισμό. Για μια ακόμη φορά…