Το Politico, ο Τζιτζικώστας και η «δεξιά στροφή» Μητσοτάκη
«Δεξιά στροφή» της κυβέρνησης σηματοδοτεί η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να στείλει στις Βρυξέλλες ως επόμενο έλληνα επίτροπο τον Απόστολο Τζιτζικώστα. Αυτή είναι η εκτίμηση του Politico και, ε, δεν μπορείς να πεις ότι πέφτει και έξω. Το δημοσίευμα κάνει λόγο για μια επιλογή που στοχεύει στο να περιορίσει τις διαρροές προς τα δεξιά της ΝΔ. Χαρακτηρίζει δε τον Τζιτζικώστα «σκληροπυρηνικό για την εσωτερική πολιτική και την εθνική ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένης της μακροχρόνιας διαμάχης της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία για το όνομα», επισημαίνοντας ότι «έχει κατηγορηθεί ότι συμπαραστέκεται στην Ακροδεξιά». Παραπέμποντας, δηλαδή, στις παλιές γνωστές ιστορίες με την πρόσκληση που είχε στείλει στη Χρυσή Αυγή το 2013 για την παρέλαση κ.λπ. Η συντάκτρια του δημοσιεύματος, πάντως, ζήτησε το σχόλιο του ίδιου του Τζιτζικώστα, ο όποιος αυτοπροσδιορίστηκε ως κεντροδεξιός και μετριοπαθής πολιτικός. Κι εκτίμησε πως επελέγη για μέλος της Κομισιόν λόγω των εκλογικών επιτυχιών του και της εμπειρίας του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών. Το αξιοσημείωτο, πάντως, είναι ότι το Politico απευθύνθηκε και στο Μέγαρο Μαξίμου για σχόλιο σχετικά με την επιλογή επιτρόπου. Αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση.
Την αγνόησαν
Ενα δεύτερο γεγονός που έχει σχολιαστεί πάντως (και δεν εννοώ θετικά) είναι ότι κάποιες κυβερνήσεις, η ελληνική ανάμεσά τους, δεν ανταποκρίθηκαν στο ρητό αίτημα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να στείλουν δύο προτάσεις για το κολέγιο των Επιτρόπων, μία γυναίκα και έναν άνδρα. Και – προφανώς – όσοι πρότειναν ένα μόνο όνομα, πρότειναν άνδρα. Στα σχόλια και τις αναλύσεις δεν θεωρήθηκε απλό unfair ως προς το μήνυμα που στέλνει για την ισότητα των φύλων, αλλά και απρέπεια ως προς την επανεκλεγείσα πρόεδρο της Κομισιόν που έδωσε σαφείς προδιαγραφές στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών και τις αγνόησαν.
Του Κώστα Μητρόπουλου
Οι σύμμαχοι ενοχλούν την Αγκυρα
Τη «στρατιωτική κινητικότητα» στην Κύπρο παρακολουθεί το τουρκικό υπουργείο Αμυνας, όπως διεμήνυσε η Αγκυρα, αναφερόμενη στην παρουσία στρατευμάτων από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο στην Κύπρο, εξαιτίας της έντασης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. «Η πρόσφατη αύξηση της δραστηριότητας στο νησί της Κύπρου και οι συνεχιζόμενες δραστηριότητες της “Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νοτίου Κύπρου” (σ.σ. όπως αναφέρεται η Κυπριακή Δημοκρατία από τις τουρκικές Αρχές) παρακολουθούνται σχολαστικά» απάντησαν σε σχετικές ερωτήσεις «και λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα κατά οποιωνδήποτε απειλών που μπορεί να στρέφονται κατά της ασφάλειας της “ΤΔΒΚ”», διαβεβαιώνοντας, ωστόσο, ότι «προς το παρόν» δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην ασφάλεια του ψευδοκράτους. Φανταστείτε, δηλαδή, να μην αναφέρονταν σε στρατεύματα συμμαχικών χωρών της Τουρκίας και μελών του ΝΑΤΟ…
Δεν είναι στην ίδια τη συχνότητα
Ο κόσμος της τέχνης πήρε θέση στο beef (σ.σ. η στήλη κάθεται με τη νεολαία) μεταξύ Στέφανου Κασσελάκη και Παύλου Πολάκη. Σας ενημερώνω, λοιπόν, ότι ο Σταμάτης Κραουνάκης, με ανάρτησή του στα social media, παραδέχθηκε πως αν και δεν ψήφισε στις εσωκομματικές του ΣΥΡΙΖΑ, στήριξε τον Κασσελάκη. Για λίγο. «Μέχρι το συνέδριο», έγραψε συγκεκριμένα, «που με πιάσανε οι ψύλλοι όταν είδα μπροστά μου ένα νευρικό ρομπότ. Μέχρι ένα σημείο μίλαγα. Μετά σταμάτησα. Κάνα δυο φορές που μίλησα προσωπικά δεν φάνηκε να εισακούομαι. Σταμάτησα». Κι επειδή οι συμπάθειες είναι και καταγεγραμμένες, η ανάρτηση συνοδευόταν από κοινή φωτογραφία του με τον Παύλο Πολάκη και την παραδοχή ότι «ο τρόπος που πετάχτηκε έξω ο Πολάκης που τον στήριξε δεν μ’ άρεσε καθόλου». Τα ίδια αισθήματα έχουν κι άλλοι βέβαια από τη συριζαϊκή βάση, ομολογουμένως.
Δυνατές φιλίες
Ο Νότης Μηταράκης έφυγε μεν, κάπως άδοξα, από το κυβερνητικό σχήμα και το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, αλλά θέλει να μας δείξει ότι κράτησε φιλίες. Μεταξύ άλλων με την πρώην ομόλογό του, Πρίτι Πατέλ, που σήμερα είναι υποψήφια για την ηγεσία των Συντηρητικών και την οποία, όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος φυσικά, είδε χθες και της ευχήθηκε καλή επιτυχία. «Με την καλή φίλη και πρώην συνάδελφο», έγραψε, «διαχειριστήκαμε μαζί θέματα μεταναστευτικής κρίσης στην Ευρώπη». Για την ιστορία, η Πατέλ είναι μια από τις πιο συντηρητικές φωνές της χώρας της, φανατική οπαδός του Brexit και ευρωσκεπτικίστρια, η υπουργός που κατήργησε την είσοδο στο Ηνωμένο Βασίλειο με ταυτότητα κράτους-μέλους της ΕΕ, που ήθελε να στέλνουν τους μετανάστες σε νησιά, που είχε τσακωθεί με τους Γάλλους και τη μισή Ευρώπη και, γενικώς, είχε πάρει αποφάσεις που καταδικάστηκαν από διεθνείς οργανώσεις, αλλά και δικαστήρια.