Αμαρτία
Να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Με διασκεδάζουν τα ξεκατινιάσματα στην πολιτική. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα καλύτερα ξεκατινιάσματα είναι τα αριστερά.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε δηλαδή ότι άλλο ταλέντο έχουν οι αριστεροί στο ξεκατίνιασμα. Κι αυτό (νομίζω) για δύο λόγους.
Πρώτον επειδή παίρνουν τους εαυτούς τους στα σοβαρά.
Δεύτερον επειδή δεν τους παίρνει στα σοβαρά κανείς άλλος.
Τρόπον τινά είναι ένα ξεκατίνιασμά δωρεάν. Μπορείς να πεις ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι και κανείς να μην πάθει τίποτα.
Ούτε την πορεία της κοινωνίας, ούτε την βελτίωση της οικονομίας, ούτε το μέλλον του τόπου, ενδιαφέρει αν ο Κασσελάκης πλακωθεί με τον Τσίπρα, αν ο Πολάκης δείρει τη Λινού, αν θα φύγουν ή θα μείνουν οι «8», οι «87», οι «6+6» ή οι «164».
Η πλάκα είναι παντελώς αβίαστη κι αυτό διευκολύνει το αυθόρμητο γέλιο.
Πάμε τώρα στην ουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται σε απευθείας μετάδοση – δεν θα κλάψουμε κιόλας…
Αλλά διαλύεται μέσα στο «κακό ξεκατίνιασμα». Πολλοί θεωρούν ότι τσακώνονται για κάποιον λόγο αλλά πραγματικός λόγος δεν υπάρχει. Κανείς δεν ενδιαφέρεται ποιος κάνει κουμάντο σε ένα κόμμα του 14% – 14,5%, ίσως και λιγότερο.
Βεβαίως ο αγωνιστής Πολάκης έχει εξαγγείλει πως «θα ρίξουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη» (22/8) αλλά δεν το βλέπω για αύριο, μεθαύριο. Συνεπώς είναι ακόμη στην προπόνηση.
Κι έως ότου ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τι θα κάνουν οι αριστεροί αγωνιστές; Θα «τα σκιάζει όλα η φοβέρα» και «θα τα πλακώνει η σκλαβιά» ή θα πουν καμία μπιπ να περάσει η ώρα; Ευλόγως προτίμησαν το δεύτερο.
Συμφωνώ απολύτως. Διότι πολύ φοβούμαι ότι στη χώρα μας έχουμε υποτιμήσει την ψυχαγωγική διάσταση της πολιτικής και χρειάζονταν όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι να μας τη θυμίσουν.
Ποιος άλλος θα έθετε το δίλημμα αν η πισίνα είναι βόθρος, αν οι ξαπλώστρες είναι τραπεζοκαθίσματα ή αν η Μύκονος είναι κάτι σαν τη Δραπετσώνα που «δεν έχουμε ζωή»;
Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καλοκαίρι χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα μάλλον είναι σκούρα στον ορίζοντα και ούτε βλέπω να φτιάχνουν τουλάχιστον έως ότου ο Πολάκης αναλάβει να ρίξει την «κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Ακόμη κι εμείς, οι «Στεφανουά», το έχουμε βαρεθεί το τουρλουμπούκι κι αρχίζω να υποψιάζομαι πως σε λίγο θα ψάχνουμε για αρχηγό.
Τουλάχιστον να προλάβουμε τον γάμο διότι γαμπρό βρήκαμε κι ως γνωστόν στο τέλος τον ξυρίζουν.