Ο βουβός πόνος έγινε ποτάμι: Ανοιχτή πληγή για την κυβέρνηση
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis, το 74% των πολιτών βλέπει προσπάθεια συγκάλυψης πίσω από την τραγωδία των Τεμπών.
Στην πραγματικότητα, η μέτρηση επιβεβαιώνει την αίσθηση που γίνεται αμέσως αντιληπτή όταν η κουβέντα ανοίγει σε μια οποιαδήποτε παρέα. Δεν εμφανίστηκε σήμερα, μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις.
Ηταν μια ανοιχτή πληγή, διαρκώς παρούσα, όπως συνέβη χθες στο μαθητικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα και όπως θα συμβεί στις 28 του μήνα, στο επόμενο γενικό κάλεσμα, ανήμερα της επετείου του δυστυχήματος που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους.
Σε πολιτικό επίπεδο, όμως, οι διαδηλώσεις αποδείχθηκαν κινητήριος μοχλός και σημείο καμπής: η επικαιρότητα, η πολιτική διαχείριση και οι σχέσεις των πολιτικών δυνάμεων διαμορφώνονται από τη στάση που κρατούν στα Τέμπη.
Ακόμα και από την ενσυναίσθηση ή την απουσία της, που έφερε την εκ των υστέρων «συγγνώμη» του Βασίλη Γιόγιακα της ΝΔ – στην ερώτηση γιατί μπαζώθηκε ο χώρος παρά την ύπαρξη τμημάτων σορών, ο βουλευτής ανέφερε ότι «θεωρούμε δεδομένο ότι καλώς ή κακώς οι άνθρωποι αυτοί ήταν νεκροί».
Ούτε η αλαζονεία βέβαια συγχωρείται ούτε η οποιαδήποτε λάθος κίνηση που μπορεί να αποβεί μοιραία για την υπόθεση.
Το βάρος είναι διπλό, καθώς όλοι κινούνται με το βλέμμα στραμμένο σε πλατείες που δεν είναι μονοχρωματικές ή κομματικοποιημένες, αλλά συντάσσονται πίσω από το αίτημα για απονομή δικαιοσύνης με τρόπο συσπειρωτικό.
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, αποφάσισε να μη διαχειριστεί την κατάσταση υποτιμώντας την κοινωνική απήχηση που έδινε ως τώρα η απαξίωση.
Αποφάσισε να κάνει δεκτό το αίτημα του ΠΑΣΟΚ για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τη διερεύνηση τυχόν ευθυνών του πρώην υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, Χρήστου Τριαντόπουλου, για το λεγόμενο «μπάζωμα», επιχειρώντας να αποσυνδέσει την ίδια την υπόθεση από την πολιτική της πλευρά: όσο δηλώνει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και ανοίγει την πόρτα της διερεύνησης, επιμένει στην εργαλειοποίηση της τραγωδίας από την πλευρά της αντιπολίτευσης – αναπόφευκτα και σχεδόν προδιαγεγραμμένα θα ρίξουν στο επικοινωνιακό τραπέζι το διακύβευμα της σταθερότητας.
Από την πλευρά τους, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν «χτυπούν» μόνο προς την πλευρά της, αλλά διαγκωνίζονται για τον πιο σωστό τρόπο δράσης: Το ΠΑΣΟΚ επέλεξε την Προανακριτική θέλοντας να ανοίξει την υπόθεση του «μπαζώματος» με ονοματεπώνυμο, επισημαίνοντας πως όσο αυτή είναι ανοιχτή τόσο οι κατηγορίες μπορούν να εμπλουτίζονται.
Στον ΣΥΡΙΖΑ διατείνονται πως ήδη είχαν απορρίψει την επιλογή της Προανακριτικής ως πρόωρη, με βάση τα στοιχεία και τη βούληση των συγγενών, και προκρίνουν την άμεση κατάθεση πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση – την οποία, με τη σειρά του, το ΠΑΣΟΚ αρνείται μέχρι να έρθουν τα στοιχεία των δύο πορισμάτων που αναμένονται, πολλά εκ των οποίων έχουν ήδη διαρρεύσει στον Τύπο.
Στο ίδιο πλαίσιο ζητούν, άμεσα ή έμμεσα, την απόσυρση του Κωσταντίνου Τασούλα ως υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατίας λόγω απόκρυψης των συμπληρωματικών στοιχείων της δικογραφίας, αποφεύγουν όμως να μιλήσουν και για επίσπευση της προσφυγής στις κάλπες – παρότι η δυσπιστία υπάρχει στη φαρέτρα τους.
Στο μεταξύ, αλληλοκατηγορούνται για διευκολύνσεις προς τη μεριά της κυβέρνησης, οι μεν δείχνοντας στις δηλώσεις της Ολγας Γεροβασίλη για τις ευθύνες Τασούλα και τη δικογραφία και οι δε στους κινδύνους που έχει η Προανακριτική και στην πιθανότητα να μη φτάσει καν ο Τριαντόπουλος στον φυσικό δικαστή.
Ο κίνδυνος είναι παρόμοιος για όλες τις πλευρές: να μπουν στην ίδια κατηγορία συστημικών δυνάμεων που είτε δεν μπορούσαν είτε δεν ήθελαν να αποκαλύψουν ποιος ευθύνεται όχι μόνο επιχειρησιακά, αλλά και πολιτικά, για τα όσα συνέβησαν πριν και μετά τη σύγκρουση του μοιραίου τρένου.
Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας των Τεμπών και οι αποφάσεις είναι στο χέρι τους.