Να ζήσουν οι νεόνυμφοι
Συμπαθής ο Νικόλαος. Συμπαθής ο Παύλος. Συμπαθής και μία χαρά η Αννα – Μαρία. Προφανώς και όλη οι οικογένεια. Κομψοί. Διακριτικοί για τους περαστικούς του κέντρου που τους βλέπουν ενίοτε αθόρυβα να τρώνε στα αστικά εστιατόρια ή να πίνουν τον καφέ τους χωρίς να ενοχλούν και χωρίς να το κάνουν θέμα. Μιλώ για την τέως βασιλική οικογένεια που έχει πια το όνομα Ντε Γκρες. Για τους παλιούς είναι οι Γλύξμπουργκ. Επανέρχονται στη δημοσιότητα είτε λόγω γάμων είτε πιο πριν λόγω του θανάτου του Κωνσταντίνου. Μεταπολιτευτικά απασχόλησαν για τη βασιλική περιουσία ενώ κατά καιρούς ο περιθωριακός ακροδεξιός Τύπος ανακαλεί και θέτει ως σενάριο την επιστροφή του βασιλιά ως λυτρωτή, ως υπερανθρώπου που θα επιλύσει τις δομικές κρίσεις της χώρας και όχι μόνον. Μεγάλο μέρος των καναλιών έδωσε δημοσιότητα στον Νικόλαο και στη νέα του σύζυγο Χρυσή Βαρδινογιάννη σε σχέση με τον γάμο τους στον Αγιο Νικόλα του Ραγκαβά. Τα είδαμε όλα.
Μέχρι και σημειολογία ντυσιμάτων. Νομίζω πως δεν ήταν μόνο κοσμικό το ενδιαφέρον ορισμένων Μέσων. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχει η άλλη όψη της αντιπολιτικής. Ο τρόπος δηλαδή που ενώ από τη μία όλοι σχεδόν συμφωνούν για το χαμηλό επίπεδο του σημερινού πολιτικού προσωπικού, την ίδια ώρα προσπαθούν να βρουν λύση μέσω ενός σύγχρονου μεσσιανισμού. Είμαι σίγουρος δε πως αν ερωτηθούν οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι μπορεί να μην έχουνε κανένα ενδιαφέρον για πολιτική ενασχόληση με τη χώρα μας.
Παρ’ όλ’ αυτά και ο δημόσιος λόγος και τα μαζικά μέσα ενημέρωσης διαμορφώνουν τον χώρο της εξοικείωσης με τα πρόσωπα αυτά. Κυρίως και όπως είπα λίγο πριν με τα ίχνη μιας αντιπολιτικής θεώρησης των πραγμάτων. Το 2024 βέβαια κλείσαμε τα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση. Συζητήθηκε πολύ, γράφτηκαν κείμενα, έγιναν συνέδρια. Θυμηθήκαμε άσχημες ή καλές όψεις της.
Θα πρέπει όμως να υπενθυμίσουμε ότι η Μεταπολίτευση πέραν όλων των άλλων ήταν και η απαγκίστρωση του σύγχρονου κράτους από δύο θεσμούς του 20ού αιώνα: το ένα ήταν το Παλάτι και το άλλο ήταν η ενεργή ανάμειξη του στρατού στα πολιτικά. Η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία σήμαινε αυτό ακριβώς: τη συμφωνία του πολιτικού κόσμου πως ούτε παλάτι θα υπήρχε – και αυτό έγινε με δημοψήφισμα – ούτε ο στρατός θα διατηρείτο ως ενεργός πόλος στα πολιτικά της χώρας. Αλλος ο σπουδαίος ρόλος του. Προφανώς ένα μέρος της σύγχρονης αναθεώρησης της Μεταπολίτευσης εκ του πονηρού περνά και με μία παλινόρθωση παλαιών όρων και παλαιών δομών και θεσμών. Ο καθείς μπορεί να νοσταλγεί ό, τι θέλει. Το ζήτημα όμως είναι ότι η Ελλάδα έχει κάνει βήματα – με τα προβλήματά της – για μία δημοκρατία που την πλήρωσαν πάρα πολλοί άνθρωποι και πάρα πολλές φορές γιατί προφανώς σε δύσκολες στιγμές δεν ήταν όλοι αυτοί που σιώπησαν. Κατά τα άλλα: να ζήσουν οι νεόνυμφοι.