Ramazan Mektupları geleneği canlandı

Yazar Tuba Kaplan ve Dürdane İsra Çınar bir dönem gazetelerde yayınlanan Ramazan Mektupları geleneğini dijitale taşıdı. İki arkadaş, sahur boyunca mesajlaşma uygulaması üzerinden yürüttüğü sohbeti her hafta sonu okura sunuyor. Bugüne kadar, yenisafak.com’da yayınlanan sekiz yazı, Safiye Erol’un 1962 yılında Yeni İstanbul gazetesinde yayınlanan, Asr-ı Saadet dönemini anlatan Ramazan yazılarından ilhamla başladı. Erol’un “Çölde Biten Rahmet Ağacı” başlığıyla kitaplaşan yazılarından yola çıkan ikili, modern insanın manevi arayışlarını, kalbe dönüşün yollarını ve ruhun ihtiyaçlarını keşfetmeye çalışıyor. Kadim bir geleneği ihya eden Kaplan ve Çınar, bu sayede dostluklarını da derinleştirme imkânı buluyor.

GÜNÜMÜZ ENTELEKTÜELLERİNİN EKSİĞİNİ KAPATTILAR

Nihayet dergi editörü, Tuba Kaplan, mektup fikrinin nasıl ortaya çıktığını şöyle anlattı: “Dürdane İsra ile bu Ramazan’ı nasıl farklı yaşasak diye konuşuyorduk. Ramazan’a bir gün vardı, İsra ‘İçimizdeki monolog bir diyaloğa dönüşse, karşılıklı mektuplaşsak nasıl olur’ dedi. Karşılıklı yazışalım diye başladık. Eskiden, mektuplaşma sayesinde kadim sağlam dostluklar kuruluyordu. Samiha Ayverdi’nin Annemarie Schimmel’le, Safiye Erol’la, Nezihe Araz’la, Sofi Huri’yle mektupları var mesela. Günümüz entelektüellerinin arasında böyle derin bir ilişki yok. İçimizden gelerek yaptığımız o samimi sohbeti, geleneksel bir türden modern bir türe dönüştürerek iki insan arasındaki derinleşmeyi sağladık. Buna okuru da dahil ettik.”

SAHURUN BEREKETİYLE YAZIYORLAR

Günümüz şartlarında nasıl mektuplaştıkları en önemli soru. Kaplan sahurda başladıkları sohbetin o an belirlenen bir konu üzerinden doğal olarak geliştiğini söylüyor. Bayrama kadar on yazıya ulaşacaklarını ifade eden yazar, en büyük dileklerinin mektupların bir kitapta buluşması olduğunu belirtiyor. Suyun anlatıldığı beşinci mektubun en beğenilenlerden olduğunu dile getiren Kaplan, “Konu konuyu açtıkça mektuplar bizi de okuru da içsel bir yolculuğa götürüyor. Filistin’in işgali üzerinden bir insanın diğerine kendini dayatmasını konuşurken ‘Acaba biz bu işgalin neresindeyiz?’ diye sorduk. Filistin, kendimizi bulmamıza vesile oldu. Mektuplar, Ramazan’ı bambaşka idrak etmeme vesile oldu. Şunu düşündüm: İbadetler bana ne kazandırıyor, neyi öğretiyor? Sınırlar eğitiminden tutun, bir yere bakışa kadar varoluşumun altını çiziyor. Bunları konuşurken entelektüel haritamızda bizi etkileyen yazarlardan, kadınlardan, şairlerden, tasavvufçulardan, iz bırakan olaylara temas ettik. Ramazan sonunda 10 mektup ortaya çıkmış olacak. Bunların kitaplaşmasını çok istiyoruz” dedi.

YAVAŞLADIK DERİNLEŞTİK

Dürdane İsra Çınar, her mektubun farklı bir temada geliştiğini, okura ve yazara konuşarak bulmayı hatırlattığının altını çizerek şunları aktardı: “Her mektup bir tema etrafında derinleşti; beden, açlık, ruhun hayvanları, Muhammedî nûr… Ama Filistin özelinde işgalin nefsimizde ve manevi eşkâlimizdeki yankısına, şer gibi görünenin aslında bizi dönüştüren hayrın ta kendisi olabileceğine dair yazdığımız mektup, hepsinden ayrı bir yer tuttu benim için. Bu mektupları, birbirini dinlemeye hazır iki kalp olarak yazarken aynı şeyi duyduk. Ve güzel yanı, bulmak keşfetmek zamanla bir insicam da oluşturdu aramızda.”

Çınar, mektuplar sayesinde yavaşladıklarını, derinleştiklerini ifade ederek, “Manevi bir yakıt biriktiriyor insan Ramazan’da. Bu defa bir mektup düşlemiştim. Heyecanla Tuba’ya bahsettim. O da mânen öyle hazırmış ki, haftanın iki günü neredeyse hazırlıksız masa başına geçtik, sadece yavaşladık, derinleştik. Okurda karşılığını en çok bulan da bu kalbî karşılaşma ve onun kendiliğinden tıpkı bir kainat gibi bezenmiş hâli oldu sanıyorum” diye konuştu.