Нау емене?
Біреу-міреудің жынданған сәтін көргендеріңіз бар ма? Ал мен көрдім.
Несін айтасың, — ол бейбақтық жүйкесі темірдей еді, өзі көп оқыған, салауатты жан еді. Байғұс тұп-тура менің көз алдымда жынданып кетті.
Ол оқиға осыдан екі жыл бұрын болған-ды.
Бір күні кешке әйелім екеуміз бізбен таныса алмай қор боп жүрген біреудің үйіне қонаққа бардық. Жақын бір жолдасым ол үйдің иелерімен дос-жар екен, сол бізді сүйрегендей етіп алып барғаны. Тіпті ерік - алдымызға қоймады.
Мен өзі өйтіп таныс болуды әсте ұнатпаймын. Аралас-құраластығым жоқ кісілердің арасына бара қалсам, — тиіп кеткенді қарып жіберердей боп мұздап отырамын. Барған үйім үй емес, аңырап-азынап тұрған қора болады...