Ахмет бей мен өгіз
Ерте-ерте-ертеде, ешкі жүні бөртеде Ахмет-бей деген біреу болыпты. Арпа, жүгері, сабан сатады екен. Шылқыған бай екен. Бай болғанда, — битін сығып қанын жалайтын сараңның нағыз өзі екен. Бір күні әйелі оған:
— Ұлдың башмағы тозып бітті. Жаңасын әперейік, — депті.
Ахмет-бейдің астаң-кестеңі шығыпты:
— Бұл қай сандырағың?! Шешем маған екі-үш жылда бір башмақ әпергенде, әкем соған да ренжуші еді. «Біздің кезімізде бір башмақ бес-он жылға жететін. Ал қазір шіріген теріден тігеді түге!» деуші еді. Біздің ұл бір башмақты екі-ақ ай киеді. Сенде өзі... түйсік бар ма?!
— Менің жазығым не? Мен киіп тоздырған жоқпын ғой, — деді әйелі.
Шешесі барып...