قالیباف و شمخانی را در سیاست ایران می‌توان در یک دسته‌بندی واحد قرار داد. آنها بخشی از فرماندهان جنگ هستند که از نظامی‌گری به سیاست نقل مکان کردند و با هر دو دسته دیگر نظامیان ایران خود را در جایگاهی متفاوت‌تر می‌بینند. آنها نه می‌خواهند در جایگاه فرماندهان فعلی سپاه بوده و از سیاست به دور باشند، نه می‌خواهند مانند حامیان جریان جلیلی، رئیسی و احمدی‌نژاد در نقطه اوج انقلابی‌گری قرار بگیرند.
