«قانون باید ناظم امور و تنظیم‌کننده روابط اجتماعی باشد، نه اینکه به محل نزاع تبدیل و موجب بی‌نظمی و تنش شود! مادام که قانون نتواند از عهده کار ویژه خویش - برقراری نظم - برآید، اوضاع به‌سامان نمی‌شود؛ لاجرم نه قانونگذار و نه مردم، هیچ‌کدام به مطلوب خود نمی‌رسند؛ به همین دلیل مبهم و مجمل بودن قانون نیز از جمله عوامل پیدایش "قانون نامناسب" است که دیگر نه عامل نظم هست و نه می‌تواند خیر مشترک ایجاد کند، بلکه موجب بی‌نظمی و اضمحلال خیر مشترک می‌شود.»
