«هنگامی که کسی در صندلی قدرت قرار می‌گیرد، طبعاً دنبال حل مسائل کشور و تحقق وعده‌هایش است. این برای بقای خودش هم ضرری است، ولی چرا هیچ کاری نمی‌شود و دست روی دست گذاشته می‌شود و به امید آینده‌ای که نخواهد آمد می‌نشیند؟ این رفتار را می‌توان "وضعیت امتناع سیاست‌گذاری در ایران" نامگذاری کرد.»
