«با تحلیل تاریخی می‌توان مشابهت‌های زیادی میان حوادث سا‌ل‌های اخیر در خاورمیانه و نیمه دوم قرن ۱۹ پیدا کرد؛ به‌ویژه رویداد‌های منطقه پس از ۷ اکتبر، حوادث زنجیرواری را نشان می‌دهد که گویی از سوی یک قدرت مداخله‌گر خارجی طراحی و توسط نیرو‌ها و کشور‌های نیابتی‌اش دنبال می‌شود. چنانچه فرامکین یادآوری می‌کند بریتانیای قرن ۱۹ برخلاف سایر قدرت‌های استعماری نظیر روسیه و فرانسه، راهبرد عدم مداخله مستقیم و استفاده از هم‌پیمانان منطقه‌ای را برای پیشبرد سیاست‌های استعماری لندن دنبال می‌کرد.»
