«Սիրոյի դուխն ուրիշ էր. տղերքը եղբորս սիրուն Սիրո էին ասում». գյումրեցի հերոսի քույր
Սիրեկան Գասպարյանը, կամ ինչպես ինքն էր սիրում, որ իրեն դիմեն՝ Սիրոն, պայմանագրային զինծառայող էր: Նրա քույրը՝ Նարինեն, պատմում է, որ պարտադիր զինվորական ծառայությունից հետո եղբայրը որոշել է անցնել պայմանագրային զինծառայության, ինչքան փորձել են հետ պահել այդ մտքից, չի ստացվել: Սիրոն սիրահարվել էր զենքին և զինվորականի մասնագիտությանը: Սկզբում Գյումրիի զորամասերից մեկում է եղել պայմանագրային զինծառայող, հետո …
The post «Սիրոյի դուխն ուրիշ էր. տղերքը եղբորս սիրուն Սիրո էին ասում». գյումրեցի հերոսի քույր appeared first on ԳԱԼԱ.
Սիրեկան Գասպարյանը, կամ ինչպես ինքն էր սիրում, որ իրեն դիմեն՝ Սիրոն, պայմանագրային զինծառայող էր: Նրա քույրը՝ Նարինեն, պատմում է, որ պարտադիր զինվորական ծառայությունից հետո եղբայրը որոշել է անցնել պայմանագրային զինծառայության, ինչքան փորձել են հետ պահել այդ մտքից, չի ստացվել: Սիրոն սիրահարվել էր զենքին և զինվորականի մասնագիտությանը:
Սկզբում Գյումրիի զորամասերից մեկում է եղել պայմանագրային զինծառայող, հետո որոշել է մեկնել արտերկիր՝ գումար վաստակելու, որ սեփական տանիք ունենալու խնդիրը լուծի: Սիրեկան Գասպարյանի մայրը՝ տիկին Հասմիկը, պատմում է, որ չստացվեց արտերկիր մեկնել, որոշեց նորից զորամասում աշխատանքի անցնել: Մորը ասել էր, որ գնում է Քարվաճառ, մայրը դեմ է եղել: Հայաստանի զորամասերից մեկում է շարունակել ծառայությունը:
«Երկու շաբաթը լրացել էր, սահմանից տուն եկավ, մեզ ասաց՝ մեկ շաբաթից տանելու են ինժեներական աշխատանքների: Սիրոն երկուշաբթի օրվա համար պատրաստվում էր, բայց կիրակի (սեպտեմբերի 27-ին) արթնացանք տեսանք՝ արդեն կազմուպատրաստ կանգնած է, ասաց՝ վիճակը լարված է, պատերազմ է: Ամսի 27-ի առավոտ եղբորս տեղափոխեցին Կիրովականի զորամաս, սեպտեմբերի 28-ին զանգեց ասաց, որ մեզ արդեն սահման են ուղարկում: Սկզբում ասաց, որ Քարվաճառ-Աղդամ է. մեզ համոզում էր, որ այնտեղ հանգիստ է, անհանգստանալու կարիք չկա, որ ուղղակի դիրքերն են ամրացնում: Մորիցս թաքուն ենք պահել, որ Սիրոն առաջնագծում էր, երբ խոսում էի հետը, ասում էր՝ մաման չգիտի, չէ՞, մամային հանկարծ չասեք: Չորս օր չէր զանգել, խելագարված ման էինք գալիս, հետո մեր բարեկամը զանգեց, ասաց՝ եղբորս առաջին օրերին տեսել է, նորմալ է ամեն ինչ: Իմացանք, որ Ջաբրայիլ է եղել, բայց մինչև Ջաբրայիլ տեղափոխվելը Մատաղիսում է եղել, հետո նորից Մատաղիս են տեղափոխել»,- ԳԱԼԱ-ի հետ զրույցում պատմում է Սիրեկանի քույրը՝ Նարինեն:
«Հոկտեմբերի 10-ին զանգեց, ուրախ էր. ասաց՝ հնարավոր է պերեսմենկա լինի, գամ տուն: Ես ասացի, տեսաք՝ հրադադարը չպահեցին, ասաց՝ Նան ջան, հրադադարը միայն հրետանուն է վերաբերում, ես էլ ասացի՝ հա, գոնե հրետանուն չկրակեն. դա ահավոր է, տոնից հասկացա, որ ուզում էր ասել՝ դու ի՞նչ գիտես… կատակով, ինձ ձեռք առնելով ասաց՝ հա, ահավոր է, ահավոր:
Սիրոն 14 օր կռվել է Արցախում, 15-րդ օրը զոհվել. գիշերը ծանր ու թեժ մարտեր են եղել, ու ամբողջ գիշերը կռվել են: Հոկտեմբերի 13-ի առավոտյան թեժ մարտեր են եղել , եղբայրս խրամատում է եղել, արկը ընկել է խրամատի վրա չի կարողացել դուրս գալ խրամատից:
Ծառայակից ընկերները մորաքրոջս տղային ասել են՝ Սիրոյի դուխն ուրիշ էր, ինքը բոլորին ասել է՝ տղե՛րք, չմտածե՛ք, բոլորս տուն ենք գնալու, դուխով առաջ… բայց իրանք եկան, եղբայրս չեկավ»:
Հերոսի քույրը շարունակում է. «Դիրքերում տղերքը եղբորս սիրուն Սիրո էին ասում, եղբայրս սիրուն էր…»:
Նարինեն պատմում է, որ Սիրեկանը ընկերուհի ուներ, 3-4 տարի ընկերություն էին անում, ամեն ինչ լուրջ էր. նոյեմբերին որոշել էին նշանվել:
«Ինչքան էլ ասեն՝ Սիրոն մահացել է, ինձ համար Սիրոն կա, և եթե ես չսպասեմ, ուրեմն կդավաճանեմ նրան, որովհետև ինքը ուրիշ տեսակ է:
Մենք շատ սիրով քույր ու եղբայր ենք եղել, մենք իրար երբեք չենք ասել՝ գիտես ինչքան եմ քեզ սիրում. մեր սերը ուրիշ ձևի է եղել, մենք իրար մասին խոսելիս աչքերի փայլով ենք հասկացել, թե ով ենք մենք իրար համար»,- ասում է քույրը:
Տիկին Հասմիկը՝ գյումրեցի հերոսի մայրը, նշում է՝ Սիրոն շատ նպատակներ ուներ. ուզում էր զինվորական կրթություն ստանալ, առաջ գնալ:
Ուժեղ, թասիբով, անկեղծ, համառ ու համարձակ. այս հատկանիշներով են հարազատները բնութագրում պատերազմում ընկած հերոսին:
«Չեմ զգում՝ այս պահին ինչ է նշանակում հերոսի քույր լինել, ցավը ոչինչ չի թողնում, որ զգամ: Ես պատրաստ չէի այս ամեն ինչին, գիտենալով հանդերձ եղբայրս որտեղ է, բայց ես համոզված էի, որ նրան ոչինչ չի լինի: Երբ ցավը թուլանա, ինչ զգում են հերոսների քույրերը, ես էլ կզգամ, այդ հպարտությունն ու պարտավորությունը:
Այս պահին ես անգամ պատրաստ չեմ համակերպվելու այն մտքի հետ, որ եղբայրս չկա. ես մտածում եմ, որ նա ուրիշ տեղ է ապրում, հա ինչ, թող ինձ խաբելով ապրեմ, բայց հավատամ, որ ինքը կգա»,- եզրափակեց Նարինեն:
Անահիտ Չալիկյան
The post «Սիրոյի դուխն ուրիշ էր. տղերքը եղբորս սիրուն Սիրո էին ասում». գյումրեցի հերոսի քույր appeared first on ԳԱԼԱ.