რა ხდება მაშინ, როცა პოლიტიკური ხელმძღვანელობა აცხადებს, რომ ქვეყანა აღმშენებლობისა და განვითარების გზას დაადგა და მანკიერი წარსული ოფიციალურად დასრულდა, არადა ეს „წარსული“ ჯიუტად განაგრძობს არსებობას ელიტისგან გარიყული, პრივილეგიებს მოკლებული ხალხის ცხოვრებაში? რას ფიქრობენ და როგორ ცხოვრობენ ახალგაზრდა მამაკაცები, რომლებიც საკუთარ ადგილს ვერ ხედავენ ნათელი მომავლის ოფიციალურ სცენარებში? როგორია ქალაქების − მაგალითად, ბათუმის − მეორე და რეალური სახე ბრჭყვიალა ფასადებსა და ფეშენებელურ სასტუმროებს მიღმა? Читать дальше...