КАЛЛАКЕСАР… (2-қисм)
ТУТҚУНДА * * * «Мана шу ердан жилмаслигим керак, — ўйлади Меҳмонали уёқдан-буёққа қўлларида зил-замбил сумкалар билан ўтиб турган йўловчиларга зимдан боқиб. — Турсам, кимдир эгаллаб қўяди. Ундан кейин қаерда мизғийман. Эртага мардикорликка чиқишим зарур. Акс ҳолда очдан ўлиш ҳеч гапмас. Чидайман, бардош қиламан… Эҳ, тоға, тоға, шунчалик аблаҳлигингни билмас эканман. […]