«نباید تردید کرد که برقراری روابط همه‌جانبه با دولت‌ها ازجمله قدرت‌های شرقی به نفع کشور و منافع ملی است؛ به همین دلیل نمی‌توان امضای توافقنامه جامع راهبردی ایران و روسیه را اقدامی نادرست دانست. هرچند تاکنون محتوای کامل این توافقنامه منتشر نشده ولی نگاهی به مواد محوری آن نشان می‌دهد امضای چنین توافقنامه‌ای با روسیه که در عمل عدم پای‌بندی خود به توافقنامه‌ها، معاهده‌ها و قراردادهایش با کشور‌ها را به اثبات رسانده، بیش از آنکه جنبه عمل‌گرایی داشته باشد، یک اقدام تزئینی و تبلیغاتی است که شاید در شرایط کنونی منطقه و جهان، هر دو کشور به آن نیاز دارند.»
