«Ըստ որոշ աղբյուրների՝ 1991-ի վերջին կամ 1992-ի սկզբին, Խորհրդային Միության փլուզումից անմիջապես հետո, Բորիս Ելցինի և Լեոնիդ Կրավչուկի միջև տեղի է ունեցել մոտավորապես հետևյալ խոսակցությունը. «Իսկ Դուք գիտե՞ք, Լեոնիդ Մակարովիչ, որ Ղրիմը մերն է» : «Ոչ, հարգարժան Բորիս Նիկոլաևիչ, ձերը չի՝ մերն է»: Եվ դրանով խոսակցությունն ավարտվել է: Ինչո՞ւ Ելցինը չշարունակեց: Նա ավելի «ժողովրդավա՞ր» էր, քան Պուտինը (եթե ժողովրդավարությունն ընդհանրապես այստեղ կապ ունի): Նա Պուտինից պակա՞ս հայրենասեր էր: Նա պակա՞ս համոզված էր... Читать дальше...